Month: June 2020

Το κείμενο του Συντονιστικού για το 4ου Αυτοοργανωμένου Thessaloniki Pride, στο οποίο συμμετέχουμε κι εμείς ως συλλογικότητα:

 

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ PRIDE;

Το Αυτόοργανωμένο Thessaloniki Pride είναι ένα εγχείρημα που δεν στοχεύει απλώς στο να είναι ένα πιο ριζοσπαστικό και αδιαμεσολάβητο αντίπαλο δέος του θεσμικού Thessaloniki Pride. Ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται ξεκάθαρο ότι αντιλαμβανόμαστε το πρόταγμα της αυτο-οργάνωσης ως μία συνολικότερη κοινωνική πρακτική, πέρα από τον τρόπο διοργάνωσης του Pride. Δρούμε μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις όπου έχουμε όλ@ ίσο λόγο για ό,τι κάνουμε και προσπαθούμε να μην αναπαράγουμε ιεραρχικά μοντέλα ή εθιμικούς κανόνες αλλά να βρίσκουμε κάθε φορά το σημείο τομής των απόψεών μας. Για μας το Pride ήτανε μία εξέγερση ενάντια στην καταπίεση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, η σπίθα των αγώνων για να ζούμε ελεύθερα, και δεν ανεχόμαστε την εμπορευματοποίησή του. Παράλληλα, αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλαπλές καταπιέσεις και πολλές φορές αλληλοδιαπλέκονται αλλά και ότι υπάρχουν ταυτότητες πιο αόρατες από άλλες. Το αυτοοργανωμένο pride δεν είναι μόνο μία συμβολή στη μάχη για τη ΛΟΑΤΚΙΑ+ απελευθέρωση αλλά και ένας χώρος έκφρασης λόγου και οργάνωσης πράξεων κόντρα σε κάθε μορφή καταπίεσης. Ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό, την πατριαρχία, τους ταξικούς διαχωρισμούς. Ξέρουμε ότι καθένα από μας έχει διαφορετικά βιώματα και με κατανόηση και σεβασμό επιδιώκουμε να σπάμε ακόμα και μέσα μας κατάλοιπα προβληματικών ή και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Συνήθως απλώνουμε εκδηλώσεις και workshop στο χρόνο μίας βδομάδας, πριν την πορεία του Pride. Φέτος, λόγω της συγκυρίας με τον ιό, που έφερε μεταξύ άλλων και δυσκολίες στη μεταξύ μας επαφή, αποφασίσαμε να καλέσουμε μόνο την πορεία και μία εκδήλωση μετά από αυτήν. Ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, είμαστε εδώ για να δείχνουμε αλληλεγγύη και φροντίδα το ένα στο άλλο. Θα κάνουμε προσπάθεια επίσης να τηρήσουμε τα μέτρα ασφαλείας και να κάνουμε το φετινό Αυτοοργανωμένο Pride όσο το δυνατόν πιο ασφαλές και συμπεριληπτικό. Η κατάσταση που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμη και το να κατεβούμε στο δρόμο είναι αναγκαιότητα.

 

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ-ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μας ξεκαθάρισε ήδη προεκλογικά ότι θα είναι αμείλικτη όσον αναφορά την παρουσία ομάδων/συλλογικοτήτων που θα εμποδίζει το δόγμα “επιστροφή στην κανονικότητα” το οποίο προτάσσει. Έτσι, από την αρχή της χρονιάς κιόλας δεν έλειψαν οι εκκενώσεις καταλήψεων, πολλές από τις οποίες στέγαζαν μετανάστ(ρι)ες, καθώς και το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη για εκκένωση όλων των κατειλημμένων χώρων. Η καταστολή έλαβε χώρο με τέτοιο τρόπο με σκοπό να τρομοκρατήσει και να επιτεθεί ενάντια σε αυτά που φοβάται περισσότερο. Τη διεκδίκηση, την ανυπακοή και την ελευθερία. Οι μπάτσοι με απρόκλητες, εξουσιαστικές, αυταρχικές συμπεριφορές (ξύλο, σωματικοί έλεγχοι, συλλήψεις και αναίτιες προσαγωγές, σεξιστικά σχόλια και παρενοχλήσεις που συνέβησαν έντονα στα Εξάρχεια και όχι μόνο)  δείξανε για ακόμα μία φορά  τι σημαίνει καταστολή αλλά και πως είναι να απειλείται η ζωή μας στο δρόμο. Αυτή τη φορά έχοντας την ευλογία του υπουργείου πέρα από τις επιθέσεις σε διαδηλώσεις, τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ και τις εκκενώσεις, επιτέθηκαν και στο δημόσιο χώρο, ξυλοκοπώντας κόσμο για να φύγει από τις πλατείες (Αγία Παρασκευή, Κυψέλη, πλατεία Καλλιθέας και σε πολλά άλλα μέρη τριγύρω). Με το πρόσχημα της προστασίας των πολιτών από τον κορονοϊό, της δύσκολης υγειονομικής κατάστασης και κυρίως της “καραμέλας” περί ατομικής ευθύνης, η διέξοδος στους δημοσίους χώρους βαπτίστηκε ως “υγειονομική βόμβα” που χρειάζεται “μάζεμα” σύμφωνα με τα κυβερνητικά σποτ. Την ίδια στιγμή που στο κέντρο της Αθήνας ο Μπακογιάννης έκανε εγκαίνια με πλήθος κόσμου μαζεμένο για να γιορτάσει το αυθαίρετο έκτρωμα aka σιντριβάνι που πλαισιώνει πλέον την πλατεία Ομόνοιας ποζάροντας στις κάμερες με κανένα ίχνος αστυνομίας τριγύρω, θεωρήθηκε άκρως καταλληλότερο να εκκενωθούν πλατείες σε γειτονιές όχι τόσο “fancy” όσο εκεί. Η δική μας απάντηση θα είναι η συλλογική υπεράσπιση των δημόσιων χώρων μας, ως χώρων αναγκαίων για τη ζωή και την ελευθερία.

Το εδώ και χρόνια υποβαθμισμένο σύστημα υγείας, υποτροπίασε ακόμα περισσότερο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπου παρά τις αυξημένες ανάγκες, το δημόσιο χρήμα  συνέχισε να πηγαίνει σε στρατό, αστυνομία και εκκλησία. Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχουν χρήματα για παραπάνω ενίσχυση της δημόσιας υγείας, έγιναν επιλεκτικά χρηματοδοτήσεις σε ιδιωτικά νοσοκομεία/κλινικές (30 εκατομμύρια ευρώ), αντί να γίνει επίταξη αυτών λόγω έλλειψης κλινών ΜΕΘ και αντί να εγκριθούν μόνιμες μαζικές προσλήψεις σε δημόσια. Επιπλέον, δόθηκαν 20 εκατομμύρια στην καμπάνια #ΜένουμεΣπίτι, η οποία πρότασσε την ατομική ευθύνη ως το κύριο αν όχι το μόνο μέτρο πρόληψης  έτσι ώστε να αποποιηθούν πλήρως των κρατικών τους ευθυνών. Ως συνέχεια της ανικανότητας διαχείρισης της κατάστασης και της μετατόπισης των ευθυνών, αποφάσισαν την επιβολή μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας και προστίμων.

Τι σημαίνει όμως το μένουμε σπίτι και για ποιους ισχύει; Για άλλη μια φορά ο κρατικός μηχανισμός δεν μερίμνησε για άστεγα άτομα, όπως δεν έκανε εξάλλου ποτέ μέχρι τώρα. Υπήρξαν μάλιστα ακραία περιστατικά επιβολής προστίμου σε άστεγ@, ποινικοποιώντας την ύπαρξή τους  αυτή καθ’ αυτή στο δημόσιο χώρο. Παράλληλα, οι συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών παρέμεινε όσο άθλια ήταν (στη Μόρια αντί για 3000 για τις οποίες προορίζεται, μένουν 19000) και δεν υπήρξε καμία αποσυμφόρηση, πρόληψη και παροχή στοιχειώδους υγειονομικού εξοπλισμού. Παρόμοιες συνθήκες επικρατούν και στις φυλακές, όπου έχουμε και το παράδειγμα των φυλακών Ελεώνας Θήβας, με γυναίκα να αφήνεται στο κελί της να πεθάνει με ντεπόν, παρόλο που ήταν επιβεβαιωμένο κρούσμα. Τέλος, τα εργαζόμενα άτομα σε ορισμένους τομείς δεν είχαν την επιλογή να “μείνουν σπίτι”, αντίθετα η εκμετάλλευσή τους από εργοδότες συνεχίστηκε (απολύσεις, εξαναγκασμός εργασίας σε χώρους όπου δεν τηρούνταν τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, ελαστικά ωράρια).

Οι εργαζόμενες, εργαζόμεν@ και εργαζόμενοι στο σεξ δέχτηκαν μεγάλη επίθεση ως προς τα εργασιακά τους δικαιώματα, καθώς δεν δικαιούνταν κάποιο επίδομα κατά την αναστολή της εργασίας. Δεδομένης της συνθήκης της πανδημίας, βρίσκονται αντιμέτωπ@ με επιπλέον δυσκολίες και κινδύνους στη δουλειά τους.

Επιπλέον, αυξήθηκαν πολύ οι έλεγχοι στους δρόμους από την αστυνομία για έγγραφα ταυτοποίησης και τ@ τρανς αδερφ@ μας αντιμετώπιζαν προβλήματα όσον αφορά το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού με το όνομα και τα άρθρα που το άτομο επιθυμεί. Για εμάς, δεν χρειάζεται καμιά εγχείρηση και καμιά νομική διαδικασία για να αντιμετωπιζόμαστε με σεβασμό και να μας αποκαλούν με τον τρόπο που θέλουμε.

Τα ΜΜΕ συνέχισαν επίσης τη “δουλεία” τους, φροντίζοντας να ξεπλένουν θύτες και πατριαρχία, και να ενοχοποιούν θύματα. Για τη γυναικοκτονία της 27χρονης φοιτήτριας στην Ιταλία, βγήκε εξώφυλλο που μας ενημέρωνε ότι η συγκατοίκηση “τρέλανε” τον φίλο της και “την σκότωσε λόγω καραντίνας”. Στην υπόθεση της επίθεσης σε γυναίκα στην Αθήνα με βιτριόλι, βγήκε αισχρό ρεπορτάζ που μιλούσε για το “καλλίγραμμο σώμα της” και τις στυλιστικές της επιλογές, ενώ γενικά στα μέσα συζητιόταν ο τρόπος ζωής της και οι προσωπικές της σχέσεις. Στηριζόμενοι σε αυτό οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έσπευσαν επίσης να κατηγορήσουν το θύμα και να κάνουν slut shaming, χαρακτηρίζοντάς την ως μια “αντροχωρίστρα” που “πήγαινε γυρεύοντας”. Το παζλ σεξισμού ήρθε να συμπληρώσει η πολιτική προστασία με το σεξιστικό της σποτάκι.

Η πανδημία όχι μόνο δεν έβαλε στον πάγο τις καταπιέσεις μας, αλλά έδωσε πρόσφορο έδαφος να γίνουν πιο έντονες. Κατά την διάρκεια της καραντίνας, εκατοντάδες αδέρφια μας υποχρεώθηκαν να μείνουν στα σπίτια τους με ομοφοβικούς/τρανσφοβικούς γονείς και συγγενείς. Τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας και γυναικοκτονιών αυξήθηκαν ραγδαία παγκόσμια, με χαρακτηριστικό τεκμήριο την αύξηση των τηλεφωνημάτων σε γραμμές υποστήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Μεταξύ άλλων, τα γνωστοποιημένα περιστατικά  στην Ελλάδα είναι η διπλή γυναικτονία από μπάτσο, της πρώην γυναίκας του και της φίλης της, η γυναίκα που την ξυλοκόπησε και σκότωσε ο γιος της στη Λάρισσα και η γυναίκα που πήγε στο αστυνομικό τμήμα ώστε να κάνει κατάθεση μήνυσης για ενδοοικογενειακή βία και τη διώξανε.

Παράλληλα, λίγες μέρες μετά το τέλος της καραντίνας, η λήξη της υπόθεσης Τοπαλούδη μας θύμισε απότομα τι έχουμε ακόμα να πολεμήσουμε: Όχι μόνο τον σεξιστικό οχετό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και την ίδια την κυβέρνηση και τα μέλη του δικαστικού σώματος που με την ωμή παρέμβασή τους επιβεβαίωσαν για ακόμη μία φορά τα βαθιά πατριαρχικά κατάλοιπα των κοινωνικών θεσμών. Βλέπουμε, συνεπώς, ότι οι καταπιεστές μας δεν έχουν πάψει να δρουν πάνω στα σώματα και στις ζωές μας.

Όπως ειπώθηκε και πριν, σε καταστάσεις κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε αυτό το διάστημα, οι καταπιέσεις όχι απλά δεν αφήνονται στην άκρη αλλά εντείνονται ακόμα περισσότερο. Γιατί μια κατάσταση κρίσης μπορεί να γίνει ευκαιρία σε κράτη και καταπιεστές να περάσουν “κάτω από το χαλάκι” ό,τι μπορούν και να επιταχύνουν με κάθε μέσο την εκμετάλλευση για τα πιο πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Είδαμε εξάλλου πώς μέσα στο χρονικό διάστημα του εγκλεισμού πέρασαν μια σειρά από νομοσχέδια και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που αφορούν από την εργασία μέχρι την εκπαίδευση και το περιβάλλον, ενώ μέχρι το τέλος του Ιουλίου έχει προγραμματιστεί η ψήφιση 26 νομοσχεδίων! Η ελαστική και απλήρωτη εργασία εντείνεται όλο και περισσότερο με την δυνατότητα των επιχειρήσεων να απολύουν και να αυξομειώνουν τα ωράρια των εργαζομένων όπως τους βολεύει, ενώ ταυτόχρονα μισθοί και συντάξεις μειώνονται σημαντικά. Φοιτητ[ρι]ές μέσα στην καραντίνα πετάχτηκαν έξω από τις εστίες τους, ήρθαν αντιμέτωπ@ με την τηλεκπαίδευση και όσα προβλήματα και εμπόδια δημιουργεί αλλά και με ένα νομοσχέδιο που διαλύει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας, αυξάνοντας τους ταξικούς φραγμούς και πετώντας έξω όποι@ δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο σύγχρονο υποχρηματοδοτούμενο πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών, της στείρας εκπαίδευσης και των απονεκρωμένων και κλειδωμένων χώρων. Φυσικά μέσα σε όλα αυτά η επίθεση δε περιορίζεται μόνο στα παραπάνω αλλά αφορά κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας, της εργασίας, της εκπαίδευσης, κάθε σπιθαμή γης και κάθε μέρος που μπορεί να αποβεί κερδοφόρο, είτε αφορά τον άνθρωπο είτε την φύση. Έτσι το περιβάλλον, με το νέο νομοσχέδιο, γίνεται μια απέραντη περιοχή ανεμογεννητριών, εξορύξεων, οι προστατευόμενες περιοχές Natura καταργούνται, ενώ δάση, παραλίες και δημόσιοι χώροι “αξιοποιούνται” από ιδιώτες προς όφελός τους. Από την Χαλκιδική μέχρι την Ήπειρο και την Κρήτη η λεηλασία της φύσης συνεχίζεται με στόχο την κερδοφορία, την ίδια στιγμή που η ανάγκη για ανάσες ελευθερίας και για ελεύθερους χώρους είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Να αναφέρουμε τέλος ότι εδώ και καιρό η κυβέρνηση ετοιμάζει νομοσχέδιο που “ρυθμίζει” τις διαδηλώσεις και θέτει ένα σωρό προϋποθέσεις προκειμένου να μην είναι αδίκημα και μόνο η συγκέντρωση στο χώρο!

Άλλες φορές ο “αόρατος” εχθρός για κράτη και κυβερνήσεις είναι ένας ιός, άλλες φορές είναι @ κατατρεγμέν@ αυτού του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, εμείς για εχθρό βλέπουμε μόνο το καταπιεστικό αυτό σύστημα που φυλακίζει πρόσφυγ@ σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, επαναπροωθεί παράνομα μετανάστριες, διεμβολίζει βάρκες, δολοφονεί με την χρήση λιμενικού,  στρατού και Frontex και οπλίζει το χέρι φασιστών που καίνε αλληλέγγυες δομές προσφύγων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι και μέσα στην καραντίνα πρόσφυγες και μετανάστ[ρι]ες αποτελούσαν απλά αριθμούς διαφορετικούς από όλ@ τα υπόλοιπα, ανθρώπους που περισσεύουν και παραμένουν εγκλωβισμέν@ χωρίς κανένα μέτρο προστασίας μέσα σε άθλιες συνθήκες επιβίωσης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

 

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ-BLACK LIVES MATTER-ΛΟΑΤΚΙΑ+ ΑΓΩΝΕΣ

Με αφετηρία τις ΗΠΑ, το τελευταίο διάστημα γινόμαστε παρατηρητ@ μια αυθόρμητης έκρηξης, μιας έκρηξης οργής που συνοδεύεται από μία ανάγκη για ριζική αλλαγή. Τα ίδια αιτήματα που είχαν τα μαύρα άτομα στους αγώνες τους πριν πενήντα χρόνια, τα έχουν και σήμερα. Πολύ απλά, το αίτημα στη ζωή και όχι τον φόβο πως κάθε φορά που σε σταματάει μπάτσος στο δρόμο μπορεί να καταλήξεις νεκρ@ λόγω του χρώματος σου. Η θεσμική βία της Αμερικής, έχει πολλά επίπεδα, δεν αφορά μόνο την σωματική βία αλλά επίσης την οικονομική και την πολιτική βία. Όταν γεννιέσαι σε ένα γκέτο, δεν έχεις πρόσβαση σε αξιοπρεπή παιδεία, δεν έχεις υγειονομική περίθαλψη, τότε από το ξεκίνημα της ζωής σου έχεις να αντιμετωπίσεις κάποια παραπάνω εμπόδια. Αυτός ο συστημικός ρατσισμός, φροντίζει πως μεγάλα ποσοστά πληθυσμών στις ΗΠΑ, είτε θα καταλήξουν στα υποτιθέμενα σωφρονιστικά ιδρύματα, που αντί για σωφρονισμό εξασφαλίζουν πως @ φυλακισμέν@ θα παραμείνουν όλη τους τη ζωή στην εγκληματικότητα και το περιθώριο, είτε θα καταλήξουν στον μισθοφορικό στρατό της χώρας, αν όχι νεκρ@. Βλέπουμε πως και στις δυο περιπτώσεις έτσι διατηρούνται και ενισχύονται δυο βιομηχανίες δισεκατομμυρίων δολαρίων, αυτές του “σωφρονισμού” και του πολέμου. Σήμερα, μετά από αμέτρητες δολοφονίες, καταγεγραμμένες ή μη, η δολοφονία του George Floyd ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και η οργή των καταπιεσμένων βρήκε έκφραση στους δρόμους. Διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τους μπάτσους ξέσπασαν σε όλες τις πολιτείες της χώρας και συνεχίζουν παρά την απάντηση του κράτους για ακόμη περισσότερη αστυνομική βία και απαγόρευση κυκλοφορίας. Κι ενώ έχουν ήδη δολοφονηθεί πολλά άτομα και ο αριθμός όλο αυξάνεται, το κράτος όχι απλώς αυξάνει την καταστολή αλλά κατά περιπτώσεις ακόμη και προτρέπει τις δολοφονίες διαδηλωτών.

Σημαντικό ρόλο στην εξέγερση έχουνε και λοατκια+ μαύρα άτομα. Οι καταπιέσεις που υφίστανται τόσο από το ρατσισμό όσο και από την ομοφοβία/τρανσφοβία βάζουν τις ζωές τους σε κίνδυνο καθημερινά. Ειδικά τα μαύρα τρανς άτομα στις ΗΠΑ δέχονται συνεχώς επιθέσεις και μαθαίνουμε σχεδόν καθημερινά για νέες δολοφονίες. Τα νούμερα έχουνε υπερβεί το οτιδήποτε θα μπορούσαμε να περιγράψουμε κι αυτό ενώ ξέρουμε ότι τα “επίσημα” νούμερα είναι αμφισβητήσιμα, ότι οι αόρατες ζωές συχνά δεν υπολογίζονται ή όσον αφορά τρανς άτομα τα νέα θάβονται λόγω της απόδοσης λάθος φύλου. Στην εξοργιστική αυτή κατάσταση πηγαίνουμε πίσω, θυμόμαστε την εξέγερση του Stonewall. Πώς ξεκίνησε ως αντίδραση στην ακραία αστυνομική καταστολή από λοατκια+ μαύρα άτομα. Κάτι που λέμε εξάλλου όταν φωνάζουμε για τη Marsha P. Johnson πώς “μια μαύρη τρανς γυναίκα έκανε την αρχή”. Μπορεί η Marsha και η Sylvia Rivera να μπήκανε μπροστά στο Stonewall αλλά εμείς έχουμε στο νου μας τις εκατοντάδες κόσμου που συνέβαλαν στη συνολική αυτή έκρηξη. Η έντονη αυτή στιγμή στην ιστορία έδειξε τη δύναμη που έχουμε όταν αντιμετωπίζουμε μαζί τους καταπιεστές μας και υπήρξε η αφετηρία έντασης των αγώνων για τη λοατκια+ απελευθέρωση.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Από τότε μέχρι και σήμερα ακόμη παλεύουμε για μία ελεύθερη ζωή για όλ@. Ξέρουμε πως μία κοινωνία βασισμένη στην πατριαρχία δε θα μας χαρίσει τίποτα αν δεν το κερδίσουμε, ότι κάθε νίκη μας μέχρι τώρα είναι σημαντική και δε θα κάνουμε πίσω. Μπορεί η προσπάθεια του καπιταλισμού να ενσωματώσει και να “εξευγενίσει” τους αγώνες μας να είναι συνεχής αλλά δε θα αφήσουμε να ξεχαστεί τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο, πώς όντως  γίνονται οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Ταυτόχρονα βλέπουμε ότι παρά τα βήματα που μπορεί να έχουνε γίνει, διακρίσεις σχετικές με τις λοατκια+ ταυτότητές μας γίνονται ακόμα και από άτομα/χώρους που προάγουν την ελευθερία. Καταλαβαίνουμε πόσο βαθιά ριζωμένα είναι κάποια στερεότυπα, τα αναγνωρίζουμε πρώτα-πρώτα σε μας τα ίδια. Ωστόσο είναι ευθύνη μας να αμφισβητούμε συνέχεια αυτά που μας ταΐζονται ως “κανονικά”, να αναρωτιόμαστε και να ακούμε υποκείμενα με διαφορετικά βιώματα από μας. Ξέρουμε ότι προερχόμαστε από διαφορετικά υπόβαθρα, έχουμε άλλες ζωές. Κάποι@ από μας έχουν πιο προνομιακές θέσεις, ενώ άλλα όχι. Οι καταπιέσεις είναι πολλαπλές και πολυδιάστατες και είναι σημαντικό, εφόσον έχουμε κοινούς σκοπούς, να μην τις αναπαράγουμε πρωτίστως μεταξύ μας, να ακούμε τα καταπιεσμένα άτομα και να κάνουμε ορατές τις πραγματικές ιστορίες στους κύκλους μας. Η κοινωνική αλλαγή θα πρέπει να περάσει κι από μέσα μας και να στεκόμαστε ως ίσα στη μάχη ενάντια στις καταπιέσεις μας.

 

ΣΠΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

 

4^ο ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ THESSALONIKI PRIDE

ΣΑΒΒΑΤΟ 27/06 | ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ 11:00

ΠΟΡΕΙΑ PRIDE 13:30 

μετά την πορεία θα ακολουθήσει συζήτηση στα γρασίδια της φιλοσοφικής

 

*Τόσο στη συγκέντρωση και πορεία, αλλά και στις υπόλοιπες δράσεις του Pride προτείνεται η σχολαστική τήρηση των αποστάσεων ασφαλείας και η χρήση μάσκας. Όσ@ έχετε δικές σας μάσκες μπορείτε να τις φέρετε. Για τα άτομα που δεν έχουν θα υπάρχουν μάσκες στο τραπεζάκι του Συντονιστικού στο χώρο της συγκέντρωσης και της συζήτησης μετά.

Συντονιστικό για το 4^ο Αυτοοργανωμένο Thessaloniki Pride