8η Μάρτη

8 Μάρτη είναι η μέρα να δώσεις μερικά λουλούδια σε γυναίκες, να δείξεις λίγη αγάπη στης άγιες μήτρες της κοινωνίας. Αυτή είναι η μέρα που τα κράτη αναδεικνύουν και γιορτάζουν το πρότυπο της γυναίκας που θέλουν: παραγωγική αλλά και μητέρα, δυναμική αλλά και υπάκουη, συντροφική, πιστή θελκτική. Αρχικά, δεν μπορούμε να δούμε όλα αυτά τα πρέπει ως ορόσημο χειραφέτησης. Και έπειτα, με τόση ωμή καθημερινή βία ενάντια σε θηλυκότητες αλλά και σε οτιδήποτε νοείται ως «γυναικείο» δεν μπορούμε να γιορτάζουμε παρά μόνο να οργιζόμαστε. Αν για κάτι θα μιλήσουμε περήφανα, αυτό είναι η μεταξύ μας αλληλεγγύη που δίνει το κουράγιο σε άτομα να εκφράσουν τα βιώματα τους και να δημιουργούν χώρους και χρόνους αντίστασης στην πατριαρχία.

Φέτος παρατηρούμε ένα διαδοχικό ξεμπρόστιασμα (παρα)βιαστών μέσα από το metoo. Την αρχή έκανε η αθλήτρια Σοφία Μπεκατώρου καταγγέλλοντας τον βιαστή της Αριστείδη Αδαμόπουλο, προπονητή της και μέχρι πρόσφατα αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας. Η οργή είχε ήδη ξεχειλίσει, το ένα έπαιρνε θάρρος από το άλλο και καινούριες φωνές βρήκαν επιτέλους το χώρο να μιλήσουν στον αθλητισμό. Ταυτόχρονα, βιαστές και παραβιαστές άρχισαν να ξεσκεπάζονται και στον καλλιτεχνικό χώρο. Πολλές θηλυκότητες και όχι μόνο κατήγγειλαν ηθοποιούς και σκηνοθέτες που χρόνια είναι στο προσκήνιο και κατέχουν σημαντικές θέσεις. Καθηγητές Πανεπιστημίων άρχισαν, επίσης, να κατονομάζονται ως παραβιαστές με αποτέλεσμα οι Πανεπιστημιακές Αρχές να μην μπορούν να τους καλύπτουν άλλο. Όλα τα παραπάνω καθόλου δεν μας εκπλήσσουν. Για ακόμη μία φορά cis-άνδρες που κατέχουν θέσεις εξουσίας βρίσκουν το έδαφος να εκμεταλλευτούν τις αθλήτριες, τ@ φοιτητά και τους καλλιτέχνες που τους εμπιστεύονται. Ο προπονητής μέντορας, ο «δημιουργικός» και με «ιδιαίτερο χαρακτήρα» σκηνοθέτης που για την «τέχνη» εξωθεί τ@ ηθοποι@ σε μη συναινετικές πράξεις και ο «απαιτητικός» καθηγητής που προβαίνει σε παραβιαστικές συμπεριφορές αποτελούν τις όψεις του ίδιου νομίσματος. Άνδρες σε εργασιακούς και εκπαιδευτικούς χώρους από την βολεμένη και με εξουσία θέση τους δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν τα προνόμια τους. Όμως ο φόβος έχει αρχίσει πλέον να αλλάζει μεριά και το λόγο έχουν τα επιζήσαντα και τα αλληλέγγυα ως προς αυτά.

Ωστόσο, σε όλη αυτή τη θετική γενικότερα συγκυρία καταγγελιών και ενδυνάμωσης, δεν έλλειψε ο γνωστός οχετός αντιδράσεων στα social media και ευρύτερα στην κοινωνία, που υποβαθμίζουν και αμφισβητούν τις καταγγελίες των επιζησασών και κάνουν victim blaming (δηλαδή κατηγορούν το επιζήσαν ότι ευθύνεται για τις πράξεις του παραβιαστή). Ακούσαμε τα αγαπημένα “τώρα το θυμήθηκε μετά από τόσα χρόνια”, “το έκανε για την καριέρα της και τώρα ξαφνικά είναι βιασμός”, “τι γύρευε εδώ-εκεί-παραπέρα”, ότι είναι ψέματα, ότι το κάνουν για τη δημοσιότητα, ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις, και και και… Ακούσαμε μέχρι και για “φόβο ποινικοποίησης του φλερτ”.

Στα άτομα που εκφράζετε αυτές τις αντιλήψεις, έχουμε μόνο να πούμε ότι δεν είστε τίποτα περισσότερο από συνένοχα σκουπίδια, αν όχι και οι ίδιοι παραβιαστές. Συντηρείτε την πατριαρχία και αποθαρρύνετε τα επιζήσαντα από το να μιλήσουν “νωρίτερα” (ή και καθόλου) όπως τόοοσο πολύ σας ενδιαφέρει, γιατί ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν. Πιστεύουμε πάντα τις επιζήσασες, όσος καιρός κι αν περάσει, ό,τι κι αν γίνει. Οποιοδήποτε “αλλά” είναι συγκάλυψη και όποιος το επικαλείται τάσσεται με τον παραβιαστή. Είσαι με τα επιζήσαντα ή απέναντί τους. Επίσης μια άλλη ρητορική άρχισε να εκτυλίσσεται, καμουφλαρισμένη ως “υποστηρικτική” όμως βαθιά προβληματική: το γεγονός ότι τα επιζήσαντα “πρέπει να μιλάνε”· ότι πρέπει να σπάσει η σιωπή και έτσι θα καταφέρουμε να σταματήσουμε τις παραβιαστικές συμπεριφορές.

Μαντέψτε. Η πατριαρχία δε θα πέσει αν αρχίσουν οι επιζήσασες να μιλάνε. Με ένα μαγικό τρόπο ρίχνουμε και πάλι την ευθύνη στα επιζήσαντα άτομα, αντί να εστιάσουμε στο πώς να μην υπάρχουν παραβιαστές, στο να σταματήσουμε να αναπαράγουμε την κουλτούρα του βιασμού, στο να μιλήσουμε για τη συναίνεση, εν τέλει στο πώς ενεργά θα ρίξουμε την πατριαρχία σαν σύστημα. Οι επιζήσασες θα μιλήσουν όποτε, αν και όπως το θέλουν. Και προφανώς είναι απίστευτα σημαντικό και θετικό να μιλάνε, πάντα τις πιστεύουμε και πάντα τα υποστηρίζουμε. Προφανώς χαιρόμαστε που νιώθουν άνετα να το κάνουν αυτό, που οι συγκυρίες πλέον το επιτρέπουν περισσότερο επειδή είναι πιο ενδυναμωμένο το φεμινιστικό κίνημα, καθώς και που έτσι γίνεται γνωστό άλλο ένα παραβιαστικό σκουπίδι. Πάντα, όμως, αν και εφόσον το επιθυμούν.

Σε όλη αυτήν τη συγκυρία, ο ρόλος που διαδραμάτισαν τα συστημικά ΜΜΕ ήταν καθοριστικός, αλλά όχι ουσιαστικός, αφού δεν υπήρξαν απόλυτα υποστηρικτικά προς τα επιζήσαντα άτομα. Με πρόσχημα το τεκμήριο της αθωότητας και τη λογική των ίσων αποστάσεων, δεν είναι λίγες οι φορές που δόθηκε βήμα σε (παιδο)βιαστές, κακοποιητές ή/και παραβιαστές να δικαιολογηθούν. Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που επιχειρούν να βρουν/ρίξουν ευθύνες στα άτομα που υπέστησαν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Άλλωστε ο κύριος στόχος τους ήταν και εξακολουθεί να είναι η αύξηση των κερδών τους μέσω την τηλεθέασης ή/και της υποστήριξης της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ακολουθώντας αυτή τη συλλογιστική, είναι πραγματικά αδύνατον να αφήσουμε ασχολίαστη την τουλάχιστον υποκριτική στάση της κυβέρνησης, η οποία έχει φορέσει τις ακριβότερες μάσκες και δήθεν «υποστηρίζει όσες μίλησαν». Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα καθάρματα που μας κυβερνούν καθόλου δεν ενδιαφέρονται για τους βιασμούς και τις κακοποιήσεις. Αυτοί ήταν που το 2019 διόρισαν καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ένα κατά συρροή βιαστή ανηλίκων, το γνωστό σκουπίδι τον Λιγνάδη. Άλλο σκοτεινό παράδειγμα είναι ο παιδοβιαστής Νίκος Γεωργιάδης, ένα αντιστοίχου επιπέδου σκουπίδι που τελούσε σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ. Δηλαδή κάποτε ήταν ο στενότερος συνεργάτης του Μητσοτάκη, αλλά η καριέρα αυτή διακόπηκε, αφού καταδικάστηκε στη Μολδαβία για βιασμούς ανηλίκων το 2019. Τα εγκλήματα αυτά φρόντισε πολύ καλά η κυβέρνηση να τα παραγράψει. Και ο βιαστής της Σοφίας Μπεκατώρου και άλλων αθλητριών Αριστείδης Αδαμόπουλος ήταν μέλος της ΝΔ. Όσα σποτάκια και να βγάζουν λοιπόν δήθεν στήριξης «σε όσες μίλησαν(!!)» τίποτα δεν μπορεί να συγκαλύψει τις αθλιότητες τους, τα ξεπλύματα, τα ψέματα περί άγνοιας και υποκριτικής.

Βέβαια όσο σιχαμένη κι αν είναι η ΝΔ, θα ήταν σφάλμα να ταυτίσουμε και να περιορίσουμε την πατριαρχία σε ένα κομματικό χρώμα. Η κοινωνία ολόκληρη διαρθρώνεται οριζόντια και κάθετα από σχέσεις εξουσίας και πατριαρχικές σχέσεις, μέσα από τις οποίες (παρα)βιάζονται καθημερινά τα σώματά μας.

Ταυτόχρονα, ενώ σεβόμαστε και στηρίζουμε την Σοφία Μπεκατώρου, αναγνωρίζουμε ότι αν δεν ήταν Ολυμπιονίκης, ένα εθνικό σύμβολο, η φωνή της, που τώρα έγινε κινητήριος δύναμη για το metoo, δεν θα είχε την ίδια αξία για την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και ευρύτερα την κοινωνία. Οι φωνές των (παρα)βιασμένων αδερφών μας συνεχίζουν να αγνοούνται, θάβονται κάθε μέρα, βιαστές αθωώνονται ή δε δικάζονται ποτέ, τα περιστατικά κουκουλώνονται και όλοι τρέχουν να συνεχίσουν τις αρρωστημένες ζωές τους σαν να μην συνέβη τίποτα. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε. Ποτέ δεν ξεχάσαμε και πάντα θα ακούμε τις φωνές των αδερφών μας και θα φωνάζουμε μαζί τους ενάντια στον πατριαρχικό βούρκο που θέλετε να μας ρίξετε. Τις φωνές που ακούμε ακόμα και αν δε μιλήσουν ποτέ.

Μάγισσες, τσούλες, λεσβίες, υστερικές
στους βιαστές θα ρίχνουμε σφαλιάρες και κλωτσιές

Στο δρόμο, στις σχολές, στο σπίτι, στη δουλειά μας
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ EMAIL “ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΑΞΙΟΠΟΙΝΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ” ΤΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ ΑΠΘ

Όσον αφορά το e-mail που στάλθηκε από τον Πρύτανη του ΑΠΘ, καθηγητή Νικόλαο Γ. Παπαϊωάννου, αναφορικά με τις καταγγελίες (πρώην) φοιτητριών, για σεξουαλική παρενόχληση/κακοποίηση από πρώην και νυν διδάσκοντες του Πανεπιστημίου, γνωστοποιούμε στον Πρύτανη και τον κάθε Πρύτανη τα εξής:

Κανένα επιζήσαν, μιας τέτοιας κατάστασης άτομο, δεν είναι υποχρεωμένο να καταγγείλει το τι του συνέβη και πόσο μάλλον άμεσα. Αν αποφασίσει να το κάνει, θα το κάνει όταν αυτό θα είναι έτοιμο ψυχικά, όταν θα μπορεί να το διαχειριστεί και με τον τρόπο που θα επιλέξει αυτό και όχι μόνο μέσα από απρόσωπα e-mails από συγκεκριμένες επιτροπές που εδράζονται στον πανεπιστημιακό χώρο.

Αντί να μεταθέτετε για άλλη μία φορά την ευθύνη στα άτομα που υπέστησαν σεξουαλική παραβίαση ή/και κακοποίηση, καλό θα ήταν να δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε τέτοια περιστατικά να μη συμβαίνουν. Καλό θα ήταν όταν φοιτητικοί σύλλογοι περνούν ψηφίσματα μέσα από συνελεύσεις και καταγγέλλουν τέτοιες συμπεριφορές, να λαμβάνονται υπόψιν και να μην περνούν αδιάφορες. Καλό θα ήταν, επίσης, να αναρωτηθείτε, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία καταγγελία σε “Επιτροπές που λειτουργούν στο Πανεπιστήμιο, οι οποίες μεριμνούν για ανάλογα θέματα”. Μήπως γιατί δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση από πλευρά σας και για άλλη μία φορά, η ευθύνη μετατίθεται στο άτομο που υπέστη τη σεξουαλική παραβίαση ή/και κακοποίηση, ώστε να ψάξει ανάλογους φορείς μέριμνας. Μήπως γιατί καθηγητές έχουν πολύ μεγάλη εξουσία, στοχοποιούν τα άτομα αυτά και κανένα δεν τους κουνάει από τη θέση τους, όπως άλλωστε έχει ήδη καταγγελθεί από τα επιζήσαντα;

Αν στην πραγματικότητα θέλατε να “ερευνήσετε” ή να κάνετε κάτι τέλος πάντων με αυτό το θέμα, που πολύ αμφιβάλλουμε ότι θα ασχολούσασταν αν δεν είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις, να φροντίσετε τουλάχιστον να το ονομάσετε. Δεν είναι απλώς “αξιόποινες πράξεις”, έχουν όνομα, λέγεται σεξουαλική παρενόχληση/παραβίαση/κακοποίηση και πρέπει να επισημαίνεται ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού προς τα άτομα που την υπέστησαν. Αντί να φοβάστε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις λέξεις, καλύτερα να πράξετε με τρόπο ώστε να μη λαμβάνουν χώρα ούτε στο πανεπιστήμιο ούτε πουθενά!

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΒΙΑ.
ΜΕΙΣ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΕΣΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ.
ΚΑΜΙΑ, ΚΑΝΕΝ@, ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΗ/@/ΟΣ.

Συλλογικότητα Radical Pride

[το μέιλ στάλθηκε στην πρυτανεία, στις γραμματείες των τμημάτων του απθ, στην επιτροπή ισότητας φύλου και τις ομάδες φύλου του απθ]

NO ZACKIE-NO PEACE

Στις 21 Σεπτέμβρη 2018, η αδερφή μας, Ζαckie Oh, δολοφονείται από μπάτσους και αφεντικά. Εκείνη τη μέρα, σύμφωνα με τα βίντεο και τις μαρτυρίες που περιγράφουν τα γεγονότα που συνέβησαν, ξέρουμε πως:

Προσοχή: ακολουθεί περιγραφή σκηνών έντονης βίας από τη δολοφονία τ@ Ζακ Κωστόπουλου- Zackie- Oh.

Ο Ζακ προσπαθεί να μπει σε ζαχαροπλαστείο της περιοχής και εμποδίζεται από τρεις τύπους, μεταξύ των οποίων ένας με κίτρινη μπλούζα. Στη συνέχεια αποχωρεί και κατευθύνεται προς ένα κοσμηματοπωλείο, ενώ εκείνοι τον ακολουθούν.
Το επόμενο δημοσιοποιημένο στιγμιότυπο βρίσκει το Ζακ εγκλωβισμένο μέσα στο κοσμηματοπωλείο, επιχειρώντας να σπάσει με πυροσβεστήρα την πόρτα, στην προσπάθεια του να βγει, χωρίς όμως επιτυχία. Σχεδόν ταυτόχρονα ο κοσμηματοπώλης, βρισκόμενος απ’ έξω, σπάει τη τζαμαρία, ρίχνοντας προς το Ζακ ένα αντικείμενο, το οποίο τον τραυματίζει στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Προσπαθώντας να ξεφύγει από αυτήν την επίθεση, ο Ζακ πλησιάζει το κάτω μέρος της τζαμαρίας, το οποίο με μίσος κλωτσούν και σπάζουν ο κοσμηματοπώλης και άλλος ένας νοικοκυραίος, ο μεσίτης. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει το πρώτο λιντσάρισμά του. Συνεχίζουν να κλωτσούν τόσο αυτόν, όσο και τη σπασμένη τζαμαρία. Μόλις συρθεί από τη σπασμένη βιτρίνα, ο κοσμηματοπώλης του πατάει το κεφάλι. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι περαστικοί απλώς κοιτούν.
Μετά από 2,5 λεπτά φτάνουν οι μπάτσοι και οι τραυματιοφορείς. Ένας διασώστης πλησιάζει το Ζακ ο οποίος σωριασμένος δέχεται κάποιες από τις πρώτες βοήθειες. Καθώς συμβαίνει αυτό, σηκώνεται και προσπαθεί να ξεφύγει, κρατώντας κομμάτι της σπασμένης τζαμαρίας. Δε φτάνει πολύ μακριά, πέφτει πάνω σε τραπέζια και έπειτα στο έδαφος, λόγω των τραυμάτων του και χτυπήματος από γκλομπ. Και όλα αυτά παρουσία του τύπου με κίτρινη μπλούζα που μιλά στο τηλέφωνο και περιγράφει το περιστατικό σε κάποιον.
Τότε οι 9 μπάτσοι τον χειροπεδούν κλωτσώντας τον, ενώ αυτός είναι αιμόφυρτος και ακίνητος στο έδαφος. Του έδωσαν, δηλαδή, τη χαριστική βολή. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, Δημοσθένη Πάκο, οι εν λόγω αστυνομικοί έκαναν “άριστα τη δουλειά τους” και “ασκήσαν την απολύτως απαραίτητη βία” γιατί “αυτή είναι η πρακτική, και σ’ όποιον αρέσει”. Ο άντρας με τα κίτρινα φαίνεται να τους κρατά το γκλομπ και ένας από τους μπάτσους κρατά ένα μαχαίρι, χωρίς γάντια, το οποίο εμφανίζεται πρώτη φορά στα βίντεο.
Τέλος, αφού τοποθετηθεί στο φορείο και έπειτα στο ασθενοφόρο, δεμένος, ο Ζακ ξεψυχά, υποκύπτοντας στα τραύματα.

ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ – Η ΖΑΚΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ!

Από την ίδια μέρα κιόλας αρχίζει και η δεύτερη δολοφονία της. Τα ΜΜΕ δεν καθυστέρησαν καθόλου να ξεπλύνουν μπάτσους και νοικοκυραίους, διαδίδοντας, ως συνήθως, ένα ψευδές αφήγημα:
“Επίδοξος ληστής αυτοτραυματίστηκε και έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να βγει από κοσμηματοπωλείο το οποίο λήστευε.”
“Η αστυνομία συνέλαβε τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου της οδού Γλάδστωνος, μετά το θάνατο του επίδοξου ληστή του.”
“Έντιμος. Καλός πατέρας. Υπέροχος σύζυγος. Και καλός παππούς! Λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπο να κυνηγήσουν;”
“Πασίγνωστος οροθετικός ομοφυλόφιλος ο ληστής στην Ομόνοια!”
“Ακτιβιστής και Drag Queen o ληστής του κοσμηματοπωλείου”
“Σύμφωνα με την αστυνομία ήταν τοξικομανής”
“ Αλλόφρων επίδοξος ληστής”
“Επίδοξος ληστής”
“Επίδοξος ληστής”

Το αφήγημα αυτό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του μέσου, φιλήσυχου πολίτη-προστάτη της ατομικής ιδιοκτησίας, ιδίως από “αποκλίνοντα” και “έκφυλα” στοιχεία της κοινωνίας, δεν άργησε να επικρατήσει. Οι ταυτότητες της Zackie σε συνδυασμό με το αφήγημα της ληστείας, χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τη δολοφονία της.
Κι αν ήταν κάποια επίδοξη λήστρια ή/και χρήστρια, δικαιολογείται η δολοφονία χάριν της ιδιοκτησίας του Έντιμου Οικογενειάρχη;
Ξερνάμε στη σκέψη πως για την “κοινή γνώμη” η απάντηση είναι ναι.

ΦΙΛΗΣΥΧΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ TV,
THN ΑΔΕΡΦΗ ΜΑΣ ZACKIE ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΜΑΖΙ

Τους επόμενους μήνες το αφήγημα αρχίζει σιγά σιγά να γκρεμίζεται:
Οι ιατροδικαστικές εξετάσεις, και τις δύο φορές (μετά από αίτημα των κατηγορουμένων για επανεξέταση) έδειξαν ότι ο Ζακ πέθανε από τα τραύματά του και ότι δεν ήταν υπό την επήρεια κάποιας ουσίας. Δακτυλικά αποτυπώματά του δεν βρέθηκαν ούτε σε συρτάρια και την ταμειακή του καταστήματος (αντίθετα με τα λεγόμενα των κατηγορουμένων), ούτε πάνω στο μαχαίρι που αναφέρθηκε νωρίτερα.
Ωστόσο, οι μπάτσοι και οι δικαστικοί θυμούνται πολύ καλά ποια είναι η δουλειά τους.
Η αστυνομία, από την αρχή, είναι απρόθυμη να διερευνήσει και να προσκομίσει το αποδεικτικό υλικό που υπάρχει για σχηματισμό δικογραφίας. Πολλά από τα βίντεο μαρτύρων δεν συμπεριλαμβάνονται στην δικογραφία, ενώ κυκλοφορούν στα ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή τίθεται η ερώτηση από τους συνηγόρους της οικογένειας του Ζακ “Ποιος είναι ο άντρας με το κίτρινο μπλουζάκι;”, όμως η αστυνομία απαντά πως είναι αδύνατον να ταυτοποιηθεί, παρόλο που εμφανίζεται σε πολλά βίντεο. Η έρευνα της αστυνομίας και του ανακριτή προχωρά με κέντρο βάρους την υποτιθέμενη ληστεία και όχι τη δολοφονία.
Αυτά εξακολουθούν να συμβαίνουν μέχρι να δημοσιευθεί το βίντεο της ερευνητικής ομάδας Forensic Architecture με τίτλο «Ο βίαιος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου» (Μάρτιος-Απρίλιος 2019). Τα κρίσιμα αυτά στοιχεία συμπεριλαμβάνονται τελευταία στιγμή στη δικογραφία, που ήταν έτοιμη να κλείσει.
Τότε μόνο ταυτοποιείται επιτέλους ο άντρας με τα κίτρινα, ο οποίος όμως δεν εντοπίζεται. Στις 12 Απριλίου 2019 προσέρχεται μόνος του να καταθέσει, χωρίς να τον βρει ακόμα η αστυνομία, “με καθοδήγηση από φίλο αστυνομικό” όπως αναφέρει ο ίδιος, ΜΗ ΕΙΡΩΝΙΚΑ. Και ουσιαστικά ξεπλένει τους “συναδέλφους του φίλου του”, λέγοντας εξόφθαλμα ψεύδη στην κατάθεσή του, που εντοπίζονται ξεκάθαρα χάρη στα βίντεο.

Τι ωραίο να έχεις να φίλους που τους κρατάς το γκλομπ όσο δολοφονούν!
Τι ωραίο να έχεις να φίλους που δεν μπορούν να σε εντοπίσουν, αλλά σε καθοδηγούν να πας και για μια καταθεσούλα κάπου – κάπου!
Τι ωραίο να έχεις να φίλους που γουστάρουν την ψευδή κατάθεσή σου!

Παράλληλα, τον πρώτο χρόνο, ο μεσίτης-συνεργός του κοσμηματοπώλη χλευάζει το νεκρό μέσω κοινωνικών δικτύων ελεύθερα, ξερνώντας αδιάκοπα το φασιστικό του οχετό υπό το, επιβεβαιωμένα δικό του, ψευδώνυμο “Snake”. Στις 23 Δεκεμβρίου 2019, μάλιστα, επιτίθεται σωματικά σε δημοσιογράφο που αφαιρούσε φασιστικό αυτοκόλλητο από το σημείο της δολοφονίας. Σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερα, χωρίς περιοριστικούς όρους, όπως και ο κοσμηματοπώλης. Και αυτό, ακόμη και αν ήδη από το Δεκέμβρη του 2018 και το Φεβρουάριο του 2019, η οικογένεια προχώρησε σε μηνύσεις και σε αίτημα για αναβάθμιση των κατηγοριών από πρόκληση θανατηφόρου σωματικής βλάβης σε ανθρωποκτονία από πρόθεση με πιθανό δόλο.
Τον Ιούλιο του 2020, η εισαγγελέας απέρριψε τη μήνυση της οικογένειας του Ζακ για ανθρωποκτονία κατά του συνόλου των αστυνομικών, όσο και τη μήνυση κατά του διασώστη του ΕΚΑΒ για το αδίκημα της θανατηφόρας έκθεσης. Επίσης, είχε ήδη απορριφθεί η αίτηση αναβάθμισης των κατηγοριών που απαγγέλλονται στον κοσμηματοπώλη και το μεσίτη.
Έτσι, στις 21 Οκτωβρίου 2020, θα κάτσουν στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας μόνο οι τέσσερις από τους εννιά αστυνομικούς (όσοι δηλαδή κατηγορούνται για το αδίκημα της θανατηφόρου σωματικής βλάβης), καθώς και ο κοσμηματοπώλης με το μεσίτη. Οι δύο τελευταίοι θα δικαστούν και αυτοί για την κατηγορία της πρόκλησης θανατηφόρου σωματικής βλάβης.
Όσο για τους μπάτσους, η πρώτη Ένορκη Διοικητική Εξέταση, το Δεκέμβρη του 2018 προτείνει απόταξη για 4 εξ αυτών και αργία με ενδεχόμενη απόλυση για άλλους 4. Κάτι που όμως δεν πραγματοποιείται ποτέ και 2 χρόνια μετά ακόμα εκκρεμεί η πειθαρχική διαδικασία, μετά από συνεχόμενες αναβολές και παραιτήσεις των επικεφαλής της έρευνας.
Τι ωραίο να είσαι μπάτσος και να έχεις δικηγόρο το Θάνο Πλεύρη, νυν βουλευτή της ΝΔ!
Οι μπάτσοι λοιπόν δεν έχουν καμία πειθαρχική δίωξη, είναι ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους και ασκούν κανονικά την ντροπή τους – γιατί η ντροπή δεν είναι δουλειά – ήδη από τον Δεκέμβριο του 2018.
Η διαπλοκή Αστυνομικού Κρατους – ΜΜΕ – Δικαιοσύνης – Παρακράτους και Φασιστών αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μας. Στο όνομα της ιδιοκτησίας, της κανονικότητας, της νοικοκυροσύνης, της πατριαρχίας. Για να εξαφανίσει κάθε Zackie. Χωρίς να ντρέπεται. Χωρίς προσχήματα.

ΜΠΑΤΣΟΙ, TV, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ, ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Οι πρώτες ώρες και μέρες από τη δολοφονία της Zackie μας έφεραν αντιμέτωπ@ με τρεις όψεις της κοινωνίας που ζούμε: ομοφοβία – τρανσφοβία – τοξικοφοβία. Οι τρεις αυτές λέξεις έχουν διαφορετικές σημασίες, αφετηρίες και προεκτάσεις. Η Zackie δικάστηκε ξανά μετά θάνατον για τη σεξουαλικότητά της, την εμφάνισή της, τη συμπεριφορά της και πάει λέγοντας. Στο πρόσωπο του Ζακ, μπάτσοι και νοικοκυραίοι είδαν το «πρεζάκι» και το «κλεφτράκι» που τόσο φοβούνται και του οποίου η ζωή για όλους αυτούς έχει μικρότερη αξία από την ιδιοκτησία τους. Ο Ζακ δεν μπήκε για να κλέψει, ούτε ήταν υπό την επήρεια κάποιας ουσίας. Αλλά για εμάς δε θα είχε καμία σημασία αν όλα αυτά ίσχυαν. Γιατί οι ζωές και τα σώματα μας έχουν αξία και κανείς δε δικαιούται να αμφιβάλλει για αυτό, ούτε οι ίδιοι οι δολοφόνοι, ούτε ο ΣΚΑΪ και τα υπόλοιπα ΜΜΕ που με τα «γκάλοπ» τους μας έκαναν πραγματικά να αναρωτηθούμε πόσο πιο αισχρά θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη δολοφονία της αδερφής μας. Οι τρεις αυτές λέξεις διαφέρουν, αλλά όλες συνοδεύονται από την ίδια βία, την περιθωριοποίηση, το στιγματισμό και το μίσος. Τα τρανς, λοατκια+ άτομα, @ χρήστ@, @ φτωχ@, τα οροθετικά και περιθωριοποιημένα βιώνουμε την ίδια αντιμετώπιση από τους «φιλήσυχους πολίτες» και το σύστημα και ξέρουμε να αναγνωρίζουμε το ένα το άλλο. Και η Ζackie ήταν μία από μας.

ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ, ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ
ΕΊΜΑΣΤΕ ΠΕΡΉΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Ωστόσο, δεν περιμένουμε την δικαίωση για όλα αυτά να έρθει από ένα αστικό δικαστήριο. Το δικαστικό σύστημα είναι κομμάτι του κατεστημένου που δολοφόνησε την Ζακι. Οι δικαστικοί, σαν μέλη της «κανονικής κοινωνίας», είναι φυσικό να προκαταβάλλονται απέναντι σε εμάς τα μη κανονικά και ανώμαλα. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που είδαμε δολοφόνους, βιαστές διεφθαρμένους πολιτικούς και μισαλλόδοξους ιερείς να αθωώνονται, όταν οι αδερφές μας που αμύνθηκαν απέναντι στην πατριαρχική βία κλείνονται σε κελιά. Η αιματοβαμμένη ιδιοκτησία, ιερό αγαθό της καπιταλιστικής κοινωνίας, προστατεύεται με ευλάβεια από την δικαιοσύνη των αστών, πολλές φορές σε βάρος της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Ο ρόλος του δικαστικού συστήματος είναι να αποδεικνύει πως το κράτος μπορεί να παράσχει ασφάλεια, και να τιμωρεί, όταν αυτή η αστική ασφάλεια απειλείται. Πρόκειται όμως για μια ψευδεπίγραφη δικαιοσύνη, κομμένη και ραμμένη για λίγους, προνομιούχους, που μπορεί να εθελοτυφλεί όταν η δική μας ασφάλεια και ακεραιότητα βάλλεται.
Η πρόσφατη νίκη απέναντι στην Χρυσή Αυγή μπορεί να ήρθε μέσα από ένα δικαστήριο, αλλά δεν είναι νίκη της αστικής δικαιοσύνης, ούτε των αστικών κομμάτων που προσπαθούν να την καπηλευτούν. Πρόκειται για μια νίκη δική μας, του κινήματος, των ανθρώπων που όλα αυτά τα χρόνια χτυπούσαν το φασισμό στον δρόμο, σε κάθε έκφραση του. Με την παρουσία μας στον δρόμο, η κοινωνία αναγκάζεται να δει τι συμβαίνει πέρα από τα προνόμια της. Το κίνημα δίνει τον παλμό για την κοινωνική εξέλιξη, την αλληλεγγύη και την ελευθερία, πιέζοντας τους δικαστικούς να δουν πέρα από τις λέξεις των νόμων, τι συμβαίνει στις ζωές μας. Και φυσικά μερικές αποφάσεις στη σωστή κατεύθυνση δεν πρόκειται να μας ναρκώσουν. Άλλωστε, καμία δικαστική ετυμηγορία δεν θα φέρει πίσω τις νεκρές μας. Είναι όμως η μόνη οδός που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να βρούμε έστω ένα μερίδιο δικαίωσης, παράλληλα με τα δικά μας εργαλεία, τις παρεμβάσεις, τις πορείες, τον αγώνα ενάντια στο κράτος και την πατριαρχία.

Γι’αυτό είμαστε και σήμερα εδώ. Γιατί η Ζακι ήταν μια από εμάς.
Ήταν ανώμαλη, ήταν αδερφή, ήταν αντιφασιστρια, ήταν τραβεστί, ήταν οροθετική, ήταν τσούλα…
Ήταν.
Και στην θέση της θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από εμάς.

8η Μάρτη

η φετινή 8η μάρτη στη θεσσαλονίκη εκτός από μέρα της γυναίκας είναι και η μέρα που επέλεξαν φασιστικά μορφώματα και “αγνοι χριστιανοί” να δηλητηριάσουν την πόλη με τις κραυγές τους κατά της ζωής, καλώντας σε “συγκέντρωση ενάντια στη λαθρομετανάστευση”.
για εμάς κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος κι αν κάτι δε χωράει πουθενά αυτό είναι ο ρατσισμός που τέτοιοι άνθρωποι ξερνάνε.

σήμερα βγαίνουμε στο δρόμο ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, όπως πάντα. οι αγώνες μας είναι διαθεματικοί.
στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις 12μμ στο άγαλμα βενιζέλου και 12μμ αγίας σοφίας με τσιμισκή.

Κείμενο του Radical Pride:

Η 8 Μάρτη είναι η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι γιορτάζουν τα θηλυκά άνω των 18 ετών; Γιατί τόσος ντόρος για μια θεσμική γιορτή; Τι περιμένετε από εμάς; Θέλετε να μάθετε; Θέλετε να μάθατε για τις καταπιέσεις μας ή για τα προνόμια μας; Μια φωτοτυπία δεν είναι αρκετή για να αγγίξουμε όλα τα θέματα γύρω από τις γυναίκες.
Ποιες από όλες τις γυναίκες; Τις cis; Τις trans; Τις intersex; Τις λεσβίες; Τις ασέξουαλ; Τις ανήλικες; Τις μετανάστριες; Τις Αφρικάνες; Τις Ασιάτισσες; Τις Αμερικάνες; Τις Ευρωπαίες; Τις έγχρωμες; Τις αλμπίνο; Τις φτωχές; Τις πλούσιες; Τις παντρεμένες; Τις χωρισμένες; Τις χήρες; Τις έγκυες; Τις φυλακισμένες; Τις σεξεργάτριες; Τις μορφωμένες; Τις αγράμματες; Τις χοντρές; Τις αδύνατες; Τις αποστεομένες; Τις φτασμένες; Τις σέξυ; Τις παρθένες; Τις τρελές; Τις τοξικοεξαρτημένες; Τις αφορισμένες; Τις ελεύθερες; Τις ανδρογυναίκες; Τις μητέρες; Τις αδερφές; Τις ανάπηρες; Τις βασανισμένες; Τις ζωντανές ή τις νεκρές;
Σήμερα είμαστε εδώ για όλες τις γυναίκες που καταπιέζονται καθημερινά και ασταμάτητα από την πατριαρχία. Είμαστε εδώ για όσες τις υποτίμησαν, τις κακοποίησαν, τις δολοφόνησαν. Για να θυμηθούμε τους αγώνες των γυναικών για χειραφέτηση, αξιοπρέπεια και έλεγχο στα σώματα τους. Για να συνεχίσουμε τους αγώνες αυτούς ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, το ξέπλυμα των γυναικοκτονιών, την υποκρισία των «υποστηρικτών της ζωής» που στον ελεύθερο τους χρόνο πνίγουν πρόσφυγες.
Όσα χρόνια και να περάσουν, θα θέλουν τα σώματα των γυναικών να είναι υπό τον έλεγχο τις δικής τους εξουσίας. Αλληλεγγύη σε κάθε ατομικότητας πέρα από τα όρια του φύλου, της φυλής, του είδους! Να φωνάζουμε και να δείχνουμε την αδικία μέχρι να μην έχει χώρο να κρυφτεί!

*όσα άτομα επιμένουν να αρνούνται τους αγώνες και τις υπάρξεις μας… Δεν θα έχουν καλά ξεμπερδέματα

25η Νοέμβρη

Αυτήν τη Δευτέρα στις 18:00 στην Καμάρα, όλ@ εκεί!

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη Βίας κατά των Γυναικών*. Τη βία αυτή τη βλέπουμε καθημερινά να συγκαλύπτεται, να αναπαράγεται και να κανονικοποιείται από το κοινωνικό σύνολο. Συχνά τη βιώνουμε στα περιβάλλοντα όπου βρισκόμαστε (στο σπίτι, στις σχολές, στη δουλειά, στο δρόμο, κυριολεκτικά οπουδήποτε). Τα παραπάνω γίνονται με την ανοχή, ακόμα και με σκοπιμότητα φορέων της αστικής δημοκρατίας.

Η κατάσταση αυτή ενισχύεται από τα στερεότυπα για τον κοινωνικό ρόλο των «δύο φύλων», μέσα από τα οποία ανατροφοδοτούνται τα ήδη υψηλά ποσοστά βίας κατά των γυναικών. Μαθαίνουμε συνεχώς για νέα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, για όλο και περισσότερες γυναίκες που καταδικάζονται επειδή αμύνθηκαν σε απόπειρα βιασμού τους, για την ποινικοποίηση της έκτρωσης σε ένα σωρό μέρη και γενικότερα για φαινόμενα και πρακτικές που χτυπάνε με πολλούς τρόπους και σε πολλαπλά σημεία, τόσο κυριολεκτικά, όσο και μεταφορικά, όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και τις θηλυκότητες και τα λοατκια+ άτομα και παρεμβαίνουν στα σώματα και στη ζωή τους.

Εμείς επιλέγουμε να αντιστεκόμαστε στην έμφυλη βία και καταδικάζουμε κάθε μορφή αυτής, κάθε έκφανσή της, από το πρόσφατο περιστατικό στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, όπου φοιτητής εκσπερμάτωσε πάνω σε μία φοιτήτρια, μέχρι τις δολοφονημένες αδερφές μας στη Ρόδο και στην Κέρκυρα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

H σωματική, λεκτική, ψυχολογική βία, οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί συνολικά η έμφυλη και σεξιστική βία, δεν εντάσσονται σε μία σειρά από τυχαίες κακές στιγμές και παραστρατήματα, ούτε οφείλονται σε άτομα άρρωστα ή ασταθή, αντιθέτως θεωρούμε ότι είναι βασικά συμπτώματα της πατριαρχίας. Πιστεύουμε ότι το πατριαρχικό μοντέλο πάνω στο οποίο έχει στηθεί η κοινωνία όπου ζούμε συνεχώς παράγει και αναπαράγει μορφές καταπίεσης και προσπαθεί να γαλουχήσει κάθε νέα γενιά με κακοποιητικές πατριαρχικές αντιλήψεις. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι στις συνθήκες που ζούμε η πατριαρχία ενισχύει και ενισχύεται μέσα από τον καπιταλισμό, με στόχο όσ@ βρίσκονται στο στόχαστρό τους να είναι όλο και πιο εκμεταλλεύσιμ@. Έτσι, για εμάς η αντίσταση στα φαινόμενα έμφυλης βίας και σεξισμού εντάσσεται σε μία συνολικότερη μάχη ενάντια στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Στις 25 Νοέμβρη καλούμε σε πορεία όχι επειδή πιστεύουμε ότι οι αγώνες μας στριμώχνονται σε θεσμικά ορισμένες μέρες αλλά σαν μία ακόμη αφορμή να βγούμε στο δρόμο ενάντια στη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε.

Ως λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, τρανς, κουίρ ίντερσεξ, ασέξουαλ + στεκόμαστε καθημερινά απέναντι στην έμφυλη βία, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας, δίπλα σε αυτές που διώκονται γιατί τόλμησαν να αμυνθούν στη σεξιστική βία αλλά και σε αυτές που ακόμη δεν έχουν βρει το θάρρος να το κάνουν.

ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ

*Eννοείται πως όταν αναφερόμαστε σε γυναίκες δε μιλάμε μόνο για cis άτομα αλλά και για κάθε trans άτομο που προσδιορίζεται με αυτόν τον τρόπο

Συλλογικότητα RADical Pride για την απελευθέρωση φύλου, σώματος και σεξουαλικότητας

Για τον δολοφονημένο Ζακ, τη δολοφονημένη Zackie

Ενημερωθήκαμε από συστημικά Media πως το μεσημέρι της Παρασκευής “οπλισμένος” ”τοξικομανής” επιτέθηκε σε κοσμηματοπωλείο της Ομόνοιας, με σκοπό να το ληστέψει. Η πόρτα ασφαλείας όμως τον έκλεισε μέσα. Στην προσπάθεια του να ξεφύγει έσπασε μια τζαμαρία με πυροσβεστήρα και ”τραυματίστηκε από τα θραύσματα γυαλιού μέχρι θανάτου”.
Για όσες/όσους/όσα από εμάς είδαν, με μεγάλη δυσκολία, τα βίντεο, η πραγματικότητα ήταν αρκετά διαφορετική. Είδαμε ένα άτομο αδύναμο, να δέχεται κλωτσιές στο κεφάλι , πριν ακόμα προλάβει να βγει από την τζαμαρία. Είδαμε την λυσσαλέα επίθεση των νοικοκυραίων μικροαστών απέναντι στον προφανή εγκληματία. Είδαμε 8 (!) μπάτσους της ΔΙΑΣ να προσπαθούν να συλλάβουν έναν άνθρωπο ήδη ημιθανή. Είδαμε για άλλη μια φορά το τέρας του κοινωνικού κανιβαλισμού στα social media να παίρνει φωτιά, με πολλά σχόλια να δίνουν συμπαράσταση στον κοσμηματοπώλη και να εκφράζουν την ευφορία που προκάλεσε η δολοφονία του “ληστή”.

Παράλληλα όμως, είδαμε τον δικό μας Zak, την δική μας Zackie Oh, την ακτιβίστρια, την οροθετική, την αδερφή, την τσούλα, την Πρώτη κυρία του ελληνικού Drag, δολοφονημένη. Όχι απλά από έναν κοσμηματοπώλη ή ένα διψασμένο για αίμα και “ηθική δικαίωση” πλήθος, αλλά από μια βαθιά δυσανεκτική κοινωνία, αδύναμη να κατανοήσει τις πολλαπλές καταπιέσεις στις ζωές των ατόμων γύρω της. Μια κοινωνία που επιβεβαιώνοντας τους χειρότερους φόβους μας, προβάλλει την φασιστικοποίηση της καθημερινά και εντατικά. Μια κοινωνία που, αντί να προσεγγίσει και να βοηθήσει, προτιμά να φοβάται και να μισεί μέχρι θανάτου. Μια κοινωνία που, όπως μας έχει συνηθίσει, έδειξε το σκληρότερο πρόσωπό της σε έναν αδύναμο άνθρωπο και σφύριζε αδιάφορα στα εγκλήματα των μεγαλοαστών και της Χρυσής Αυγής. Ή, όπως ορθά το περιγράφει ένα λαϊκό σύνθημα «Στα αφεντικά μαλάκας και στους αδύναμους τζάμπα μάγκας».

Καταγγέλλουμε, λοιπόν, μαζί με εκατοντάδες φίλους και συναγωνιστές, δικούς του και δικούς μας, ως δολοφονία το λιντσάρισμα που δέχτηκε ο Ζακ. Καταδικάζουμε απερίφραστα το λεκτικό και διαδικτυακό λιντσάρισμα που υπέστη, ακόμα και μετά τον θάνατο του, από τους κοινωνικούς κανίβαλους της κανονικότητας. Αισθανόμαστε οργή και θλίψη και στέλνουμε την συμπαράσταση μας σε φίλους και στους συγγενείς του.

Θυμίζουμε κλείνοντας πως εχθροί μας δεν είναι οι οροθετικές και οι ομοφυλόφιλοι, ούτε οι τοξικοεξαρτημένες και οι άστεγοι. Μαζί τους πολεμούμε ταξικά ενάντια σε κάθε μορφή κανονικότητας και νόρμας που επιβάλλουν το αστικό κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία.

Καλούμε σε συνεχή αγώνα και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που οργανώνονται σε όλη τη χώρα τις επόμενες μέρες.

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ