Category: General

Κείμενο αλληλεγγύης στον Απεργό Πείνας Δ. Κουφοντίνα

Τις τελευταίες ώρες εξελίσσεται μπροστά μας μια τρομακτική, δυστοπική εικόνα, καθώς ο απεργός πείνας και δίψας Δ. Κουφοντίνας πεθαίνει, την ώρα που η κοινωνία σωπαίνει ή και χαίρεται. Ταυτόχρονα, βλέπουμε το ψέμα της αστικής δικαιοσύνης και του ευνομούμενου Ευρωπαϊκού κράτους να καταρρέει σαν μια γυάλινη βιτρίνα, πίσω από την οποία φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας, αλλά και της εκδικητικής κοινωνίας.

Παρακολουθούμε τον δίκαιο αγώνα του Δ. Κουφοντίνα για να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως μάλιστα προβλέπει ο σχετικός νόμος, την ώρα που οι «νομιμόφρονες» της κυβέρνησης αρνούνται και παρανομούν. Βλέπουμε την ψευδεπίγραφη υπόσχεση του νόμου που υποτίθεται ότι είναι ίσος για όλ@ να γκρεμίζεται.

Παρακολουθούμε έναν άνθρωπο, που διεκδικει το νόμιμο δικαίωμά του και δεν έχει τραφεί για 50 πλέον μέρες, να λοιδορείται, να χλευάζεται και να γίνεται στόχος μίσους, τόσο από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ-υποχείρια της, όσο και από τους μικροαστούς Έλληνες στα social media. Άραγε όλοι αυτοί γνωρίζουν τι σημαίνει να ρισκάρεις την σωματική σου ακεραιότητα διεκδικώντας την αξιοπρέπειά σου;

Παρακολουθούμε καθώς η φαμίλια της κυβέρνησης συμπεριφέρεται εκδικητικά, σαν θυμωμένοι συγγενείς, δολοφονώντας το Δ. Κουφοντίνα. Και φυσικά, η στάση αυτή της κυβέρνησης δεν μας εκπλήσσει, αφού γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο ρόλος της εξουσίας στη διαχείριση του καταπιεστικού κρατικού μηχανισμού.

Μιλάμε με πίκρα, καθώς ο επικείμενος θάνατος του Δ. Κουφοντίνα μας θυμίζει την αδικία μέσα στην οποία ζούμε και αποκαλύπτει αδιαμφισβήτητα την σαπίλα της αστικής δημοκρατίας.

Δικαίωση στον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα. Να μην υπάρξει νεκρός Απεργός Πείνας ούτε στον ελλαδικό χώρο, ούτε πουθενά.

Αντιπατριαρχική παρέμβαση με αφορμή τον ομαδικό βιασμό στην Περαία

trigger warning: βιασμός, victim blaming

Όταν μάθαμε για τον ομαδικό βιασμό μαθήτριας από νεαρούς (κάποιοι μάλιστα συμμαθητές της) στην Περαία Θεσσαλονίκης, σφίχτηκε μέσα μας ακόμα περισσότερο ο κόμπος που η πατριαρχία προ πολλού έδεσε στα στομάχια μας. Ακούσαμε άτομα, από τον κύκλο των βιαστών και όχι μόνο, να τους ξεπλένουν, ξερνώντας μισογυνισμό : εκείνη «το απολάμβανε», «είχε δώσει δικαιώματα», πως «ήθελε», αλλά για να μη χαρακτηριστεί αρνητικά από τη μικρή κοινωνία, τους κατηγόρησε μετέπειτα για βιασμό. Ακούσαμε, ακόμα, να αναρωτιούνται τι γύρευε μία κοπέλα τέτοια ώρα σε ένα τέτοιο μέρος μαζί με τόσα αγόρια. Ακούσαμε μάλιστα από τον αδερφό ενός εκ των βιαστών, ότι ο αδελφός του είναι καλό παιδί, καλός μαθητής και πρότυπο για τα υπόλοιπα παιδιά.

Αναρωτηθήκαμε πόσες φορές ακόμα οι λέξεις αυτές θα μπούνε στα αυτιά μας και θα τα τρυπήσουν. Περισσότερο δε, πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε αυτόν τον κόσμο; Τον κόσμο όπου θηλυκότητες κακοποιούνται και βιάζονται και στη χειρότερη θα φταίνε – στην καλύτερη, οι βιαστές θα πηγαίνουν για αναμόρφωση και «συγγνώμη». Αν αυτό είναι το καλύτερο ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε.

Κάθε φορά που τα ΜΜΕ αναπαράγουν τις ιστορίες πατριαρχικής κακοποίησης σαν καλομονταρισμένες ταινίες για τον κόσμο που είναι εθισμένος σε «σκοτεινά μεμονωμένα» περιστατικά, εμείς κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας. Γιατί οι ζωές δεν είναι ταινία, ο πόνος των επιζησασών δεν είναι νούμερα για τηλεθέαση προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. Δε θέλουμε να συγκινούμαστε από τον πόνο και τη θλίψη, θέλουμε να σταματήσει η καταπίεση. Στρέφουμε το βλέμμα γύρω μας, εξοπλιζόμαστε με φροντιστικότητα κι έχουμε βίαιες διαθέσεις ενάντια στην πατριαρχία.

Έτσι, βγήκαμε στους δρόμους της Περαίας να αφήσουμε το ελάχιστο από το μένος μας και να αναδείξουμε με τον πιο απλό τρόπο την αλληλεγγύη μας: κρεμάσαμε πανό, αφήσαμε μερικά συνθήματα σε τοίχους και πετάξαμε τρικάκια . Όλα αυτά που γράφουν τα συνθήματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, όμως δεν είναι. Έτσι εμείς θα συνεχίσουμε να τα φωνάζουμε μέχρι να είναι. Η αλληλεγγύη μας δε σβήνει ποτέ. Είμαστε το ένα δίπλα στην άλλη.

ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΕΓΩ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ / ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ / 2 ΜΕΤΡΑ ΓΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ / ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ / ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΦΟΥΣΤΙΤΣΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΤΣΙΛΑ ΣΟΥ ΒΑΘΙΑ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ / γεμάτα στΟΡΓΗ / ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΒΙΑΣΤΕΣ / ΟΧΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΧΙ / ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ. ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΟΙ (Υ)ΙΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ / ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

      

Αδερφή μου εγώ σε πιστεύω

Αδερφή μου εγώ σε πιστεύω!

Σήμερα στις Σέρρες εκδικαζόταν η υπόθεση του βιασμού της αδερφής μας πέρσυ το καλοκαίρι στη Χαλκηδόνα. Η δίκη πήρε για τέταρτη φορά αναβολή, για το ερχόμενο φθινόπωρο. Εμείς και πολλ@ άλλ@ ήμασταν εκεί να δείξουμε την αλληλεγγύη μας και τη στήριξή μας, το πιο δυνατό μας όπλο απέναντι στην πατριαρχία. Ακολούθησε μικρή πορεία στους δρόμους των Σερρών.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

BLACK LIVES MATTER

 

Ο ρατσισμός και η καταστολή δε θα σταματήσουν ποτέ να μας φέρνουν οργή. Οι παρακάτω εικόνες είναι από τις διαδηλώσεις που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του George Floyd από μπάτσο στη Μινεάπολις των Η.Π.Α. Τον είχε ρίξει στο οδόστρωμα και του προκάλεσε ασφυξία με το πόδι του, χωρίς μάλιστα να έχει υπάρξει καμία διαμάχη.

Η δολοφονία αυτή δεν αποτελεί απλώς αστυνομική αυθαιρεσία, ειδικά αν αναλογιστούμε πόσα παρόμοια περιστατικά δολοφονιών μαύρων ατόμων από μπάτσους έχουνε συμβεί. Πόσες φορές η σκανδάλη του όπλου έχει πατηθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ή πόσες φορές με το ίδιο τους το σώμα μπάτσοι έχουν αφαιρέσει τη ζωή ανθρώπων για το χρώμα του δέρματός τους και την ιστορία του.

Είναι ρατσισμός κι εμάς αυτό μας πεισμώνει. Δε θέλουμε να συνηθίσουμε στη βία και στο θάνατο. Προτάσσουμε τους διαθεματικούς μας αγώνες ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Η πατριαρχία δολοφονεί (ξανά)

Στις 20/3 νεκρές έπεσαν από όπλο μπάτσου δυο γυναίκες. ‘Ενας μπάτσος, από αυτούς που γεμίζουν τους δρόμους τώρα για να μας “προστατέψουν”, δολοφόνησε εν ψυχρώ την πρώην σύζυγο του και μια φίλη της (κάτι που είχε μάλιστα προσχεδιάσει).
Κι ενώ τις μέρες αυτές στα media κυριαρχούν η τρομοκρατία και η παραπληροφόρηση, η γυναικοκτονία αυτή δεν έλαβε ούτε δύο λεπτά δημοσιότητας. Φυσικά αυτό δε μας σοκάρει, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ίδια την εκτελεστική εξουσία του κράτους, η οποία πρέπει να διατηρείται “αμόλυντη” στη δουλειά της να μας προσφέρει… ασφάλεια. Τέτοια περιστατικά, θεωρούνται μεμονωμένα και πάντα υπάρχει μία δικαιολόγηση των πράξεων αυτών που προσπαθεί να σβήσει την πραγματική τους ρίζα. Την πατριαρχία.Οι δρόμοι είναι γεμάτοι από μπάτσους. Κι εμείς ακούμε όλα τα ρατσιστικά τους σχόλια, τις “ευχές” τους για στρατιωτικό νόμο και ποτέ δεν ξεχνάμε ότι σ΄ αυτήν την περίοδο κρίσης και εγκλεισμού που διανύουμε, η πατριαρχία συνεχίζει να υπάρχει και η πατριαρχική βία εντείνεται.Είμαστε γεμάτ@ οργή για την υποκρισία του κράτους, για τους μάτσο σεξιστές και δολοφόνους. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονημένες αδερφές μας.Και κάτι ακόμα: το σπίτι δεν είναι ασφαλής χώρος όταν ασκείται ενδοοικογενειακή βία μέσα σ’ αυτό. Μάλιστα από τότε που ξεκίνησε η καραντίνα τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας έχουνε αυξηθεί. Μπορεί η ρητορική των ημερών είναι “μένουμε ασφαλείς” αλλά την ίδια στιγμή οι μπάτσοι αρνούνται σε γυναίκα να καταγγείλει τη βία που δέχεται από το σύζυγο της (καταγγελία από το Κέντρο Διοτίμα). Στεκόμαστε αλληλέγγυ@ στ@ επιζησαντ@. Να προσέχουμε το ενα το αλλ@.

Συλλογικότητα Radical Pride

 

8η Μάρτη

η φετινή 8η μάρτη στη θεσσαλονίκη εκτός από μέρα της γυναίκας είναι και η μέρα που επέλεξαν φασιστικά μορφώματα και “αγνοι χριστιανοί” να δηλητηριάσουν την πόλη με τις κραυγές τους κατά της ζωής, καλώντας σε “συγκέντρωση ενάντια στη λαθρομετανάστευση”.
για εμάς κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος κι αν κάτι δε χωράει πουθενά αυτό είναι ο ρατσισμός που τέτοιοι άνθρωποι ξερνάνε.

σήμερα βγαίνουμε στο δρόμο ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, όπως πάντα. οι αγώνες μας είναι διαθεματικοί.
στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις 12μμ στο άγαλμα βενιζέλου και 12μμ αγίας σοφίας με τσιμισκή.

Κείμενο του Radical Pride:

Η 8 Μάρτη είναι η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι γιορτάζουν τα θηλυκά άνω των 18 ετών; Γιατί τόσος ντόρος για μια θεσμική γιορτή; Τι περιμένετε από εμάς; Θέλετε να μάθετε; Θέλετε να μάθατε για τις καταπιέσεις μας ή για τα προνόμια μας; Μια φωτοτυπία δεν είναι αρκετή για να αγγίξουμε όλα τα θέματα γύρω από τις γυναίκες.
Ποιες από όλες τις γυναίκες; Τις cis; Τις trans; Τις intersex; Τις λεσβίες; Τις ασέξουαλ; Τις ανήλικες; Τις μετανάστριες; Τις Αφρικάνες; Τις Ασιάτισσες; Τις Αμερικάνες; Τις Ευρωπαίες; Τις έγχρωμες; Τις αλμπίνο; Τις φτωχές; Τις πλούσιες; Τις παντρεμένες; Τις χωρισμένες; Τις χήρες; Τις έγκυες; Τις φυλακισμένες; Τις σεξεργάτριες; Τις μορφωμένες; Τις αγράμματες; Τις χοντρές; Τις αδύνατες; Τις αποστεομένες; Τις φτασμένες; Τις σέξυ; Τις παρθένες; Τις τρελές; Τις τοξικοεξαρτημένες; Τις αφορισμένες; Τις ελεύθερες; Τις ανδρογυναίκες; Τις μητέρες; Τις αδερφές; Τις ανάπηρες; Τις βασανισμένες; Τις ζωντανές ή τις νεκρές;
Σήμερα είμαστε εδώ για όλες τις γυναίκες που καταπιέζονται καθημερινά και ασταμάτητα από την πατριαρχία. Είμαστε εδώ για όσες τις υποτίμησαν, τις κακοποίησαν, τις δολοφόνησαν. Για να θυμηθούμε τους αγώνες των γυναικών για χειραφέτηση, αξιοπρέπεια και έλεγχο στα σώματα τους. Για να συνεχίσουμε τους αγώνες αυτούς ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, το ξέπλυμα των γυναικοκτονιών, την υποκρισία των «υποστηρικτών της ζωής» που στον ελεύθερο τους χρόνο πνίγουν πρόσφυγες.
Όσα χρόνια και να περάσουν, θα θέλουν τα σώματα των γυναικών να είναι υπό τον έλεγχο τις δικής τους εξουσίας. Αλληλεγγύη σε κάθε ατομικότητας πέρα από τα όρια του φύλου, της φυλής, του είδους! Να φωνάζουμε και να δείχνουμε την αδικία μέχρι να μην έχει χώρο να κρυφτεί!

*όσα άτομα επιμένουν να αρνούνται τους αγώνες και τις υπάρξεις μας… Δεν θα έχουν καλά ξεμπερδέματα

Σχετικά με επίθεση στο αυτο-διαχειριζόμενο lgbtqi+ στέκι ΚΟΝΤΡΟΣΟΛ

Ένα μήνα πριν, στις 9 Γενάρη έγινε επίθεση στο αυτο-οργανωμένο, αυτο-διαχειριζόμενο lgbtqi+ στέκι Κοντροσόλ. Γράφτηκαν συνθήματα στο μπαλκόνι που εξισώνουν φεμινστ@ με ναζί και στοχοποιούσαν (ονομαστικά μάλιστα) συντροφικό άτομο που συχνάζει στο χώρο και έγιναν ζημιές στο εσωτερικό του στεκιού. Τα συνθήματα έφεραν πολύ μπερδεμένες υπογραφές, καθώς ένα από αυτά έγραφε “ΠΑΟΚ Μακεδόνες”, ενώ τα υπόλοιπα είχαν αλφάδι.

Το στέκι έχει αναρτήσει κείμενο για την επίθεση όπου τα αναλύει πιο συγκεκριμένα: https://athens.indymedia.org/post/1602865/

Εμείς εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Κοντροσόλ και τονίζουμε ότι η νοσηρή εξίσωση του φεμινισμού με το ναζισμό δε χωράει πουθενά. Πόσο μάλλον όταν αυτή ντύνεται με ένα αναρχικό πρόσημο. Κάθε επίθεση στη φεμινιστική / κουήρ σκέψη και κάθε προσπάθεια περιχαράκωσης των κινημάτων είναι τουλάχιστον κατακριτέα. Μπορεί η επίθεση στο στέκι Κοντροσόλ να ήτανε μία απόφαση της στιγμής αλλά όποι@ την έκαναν εξέφρασαν μία ρητορική εχθρική προς αυτό που πρεσβεύει τόσο το Κοντροσόλ, όσο και οι διαθεματικοί αγώνες συνολικότερα κι αυτό δε θα περάσει σιωπηλά.

Συλλογικότητα Radical Pride

Καταγγελία για ακύρωση συμβολαίου μίσθωσης σε τρανς γυναίκα

Και κάπως έτσι η κανονικότητα ξαναχτυπά. Όχι από τα σαγόνια του κράτους αυτή τη φορά, αλλά από νοικοκυραίους – βασικό συστατικό του έθνους. Γιατί έτσι έκλεισε το 2019, με μπόλικη κανονικότητα. Άλλη μία από εμάς, μία ΛΟΑΤΚΙΑ+ -και ειδικότερα μία τρανς γυναίκα-στερείται, έστω προσωρινά, το δικαίωμα στην εργασία.

Ιδού οι ευκαιρίες για όλους, ιδού η ισότητα, ιδού και η ελευθερία. Άλλη μία από εμάς παρεμποδίζεται από την κοινωνία – παρεμποδίζεται η προσωπική ανάπτυξή της, η οικονομική της ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση, η ελεύθερη ύπαρξη της, ως τρανς, ως γυναίκα, ως άνθρωπος. Και αυτά σε έναν κόσμο που δεν είναι μάταιος, όπως δηλώνει και η ίδια. Σε μία μικρή πόλη νοικοκυραίων, στην οποία ωστόσο τα έβγαζε πέρα. Άλλωστε η ιδιοκτήτρια του χώρου που ήθελε να νοικιάσει για να στήσει το κατάστημά της θα της το νοίκιαζε κανονικά, εάν δεν παρενέβαινε, μάλλον απότομα, ο Έλλην Θρησκευόμενος Άνδρας υϊός της. Αυτός ο λεβέντης που βάλθηκε να προστατέψει την αγνότητα του ενοικιαζόμενου χώρου από την παρουσία μίας μιασματικής τρανς γυναίκας.

Και μη γελιόμαστε: όσοι μιλούν για μεμονωμένα περιστατικά θρησκόληπτων και ψάχνουν ευθύνες στα ίδια τα “προκλητικά” ή υποτιθέμενα “τεμπέλικα” ΛΟΑΤΚΙΑ+ και κυρίως τρανς άτομα, είναι συνήθως αυτοί που δε θα διστάσουν να υπερασπιστούν την ελευθερία ενάρετων Ελλήνων Χριστιανών να αποφασίζουν ποιον θα προσλάβουν και ποια όχι, σε ποιους θα νοικιάσουν και σε ποι@ όχι, βάσει “προσωπικών” και Θρησκευτικών κριτηρίων. “Σε ελεύθερη κοινωνία ζούμε επιτέλους! Αν μας πάρετε και το δικαίωμα να φτύνουμε, να καταπιέζουμε και να απορρίπτουμε ηθικοί απλοί άνθρωποι που’μαστε τι θα μας απομείνει;”

Και κάπως έτσι, χωρίς να ξεχνάμε και τη γενικευμένη φτώχεια, την προσφυγική κρίση και τον εκφασισμό της κοινωνίας, έκλεισε το 2019.

Στους δρόμους και το 20 συντρόφισσες!

Σχετικά με περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας με τρανσφοβικό περιεχόμενο

Είναι ξεκάθαρο ότι η “κανονικότητα” της αστικής δημοκρατίας/του νόμου και της τάξης θέλει καθετί που δεν συμμορφώνεται στα στενά της όρια να εξαλείφεται και όσ@ δεν την αποδεχόμαστε να ζούμε συνεχώς με το φόβο και να αντιμετωπιζόμαστε με τρόπο εξευτελιστικό. Έχουμε φτάσει σε σημείο όπου δε μας σοκάρει να ακούμε για επιθέσεις μπάτσων, όχι μόνο κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή σε κατειλημμένους χώρους αλλά και σε κλαμπ, σε καφετέριες, στη μέση του δρόμου μία οποιαδήποτε μέρα. Επιθέσεις που συνδυάζουν κάθε μορφή εξουσιαστικής βίας και κατευθύνονται κυριολεκτικά σε οποιοδήποτε άτομο θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να φανεί “ύποπτο” για παρέκκλιση από την κανονικότητα. Στον πραγματικά μεγάλο αριθμό περιστατικών βίας έρχεται να προστεθεί η είδηση για ακραία κακοποιητική συμπεριφορά μπάτσων σε τρανς γυναίκα. Με ποια δικαιολογία; Τη φωνή και την εμφάνισή της. Το ότι είναι τρανς και δεν ανέχτηκε να υποταχτεί στα καπρίτσια και το χλευασμό μπάτσων που βρίσκονται πέρα ακόμη και από το “νόμο” και τους υποτιθέμενους “κανονισμούς” της αστυνομίας. “Αυτή είναι η πρακτική και αν σας αρέσει.”

Και όλα αυτά λίγες μέρες μόλις από άλλο ένα κρούσμα τρανσφοβίας στη βόρεια Ελλάδα, όπου ιδιοκτήτρια αρνήθηκε, μετά από παρέμβαση του γιου της, να μισθώσει σε τρανς γυναίκα ένα χώρο, τον οποίο σκόπευε να κάνει κατάστημα. Η τρανσφοβία υπάρχει παντού γύρω μας και αποκλείει κοινωνικά τα τρανς άτομα, τους στερεί βασικά εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες.

Η καταγγελία:
“Την Δευτέρα 9/12/2019 βρισκόμουν σε διώροφο νυχτερινό κατάστημα διασκέδασης στο κέντρο της Αθήνας μαζί με φίλους . Στο ισόγειο ξεκίνησε τσακωμός
μεταξύ μιας παρέας έξι ατόμων που προκάλεσε καταστροφές στο κατάστημα. Με την παρέα μου βρισκόμασταν στον επάνω όροφο και είχαμε σοκαριστεί από τα
γεγονότα, ενώ ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ειδοποίησε Αστυνομία, καθώς έγιναν αρκετές ζημιές στο κατάστημα. Πράγματι, στις 23:20 μμ έφτασαν στο μαγαζί
οκτώ μηχανές της Ελληνικής Αστυνομίας . Οι αστυνομικοί συνέλαβαν τα άτομα που υπέδειξε ο ιδιοκτήτης και μετά ξεκίνησαν να φωνάζουν σε εμάς που
καθόμασταν απάνω γιατί κοιτάτε; Προφανώς δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως και εμείς που παρακολουθούσαμε το συμβάν είχαμε τρομοκρατηθεί.
Ανέβηκαν στον επάνω όροφο και ζήτησαν από όλους τα στοιχεία μας .Ένας αστυνομικός μου ζήτησε να ψάξει τα προσωπικά μου αντικείμενα.
Του απάντησα ότι δεν έχω πρόβλημα αρκεί να βγάλω εγώ τα προσωπικά αντικείμενα από τη τσάντα μου και να μην την αδειάσει . Καθώς λοιπόν του έδειχνα τα
προσωπικά αντικείμενα που είχα στη τσάντα , μου λέει “πάντως έχεις χοντρή φωνή”. Του απάντησα ότι δεν καταλαβαίνω τον λόγο που μου το λέει αυτό.
Ενώ είχε ελέγξει την τσάντα μου, και δεν βρήκε κάτι επιλήψιμο, θέλησε να προχωρήσει σε σωματικό έλεγχο. Σε όλη τη διάρκεια ο αστυνομικός με κορόιδευε,
με ειρωνευόταν και με έκανε να αισθάνομαι άβολα με μόνο λόγο ότι είχε αντιληφθεί ότι είμαι τρανς. Του απάντησα ότι θα μπορούσα να δεχθώ σωματικό έλεγχο
μόνο από γυναίκα αστυνομικό σε αστυνομικό τμήμα. Τότε εκείνος γέλασε και είπε “κοίτα που το τραβέλι, θέλει και ειδική μεταχείριση”. Βρήκα το κουράγιο 4
να του απαντήσω ότι θα καταγγείλω αρμοδίως το συμβάν. Συνέχισε να κοροϊδεύει, να με βρίζει ρατσιστικά, και να προσπαθεί να με εκφοβίσει λέγοντάς μου
“αυτά να μου τα πείς στο τμήμα”. Ενώ συνέχισε λέγοντας να μην απομακρυνθώ , καθώς θα μου κάνει προσαγωγή. Εκείνη τη στιγμή κάλεσα από το κινητό μου το
100, ενημέρωσα για το συμβάν, ότι είμαι θύμα ρατσιστικής αυθαιρεσίας από αστυνομικό και ότι με προσαγάγουν με εντελώς παράνομο τρόπο, εφόσον είχα
επιδείξει την αστυνομική μου ταυτότητα, δεν είχα κάνει, ούτε ήμουν ύποπτη για κάποια αξιόποινη πράξη, ούτε είχε βρεθεί κάτι ύποπτο στα προσωπικά μου
αντικείμενα. Με την αστυνομικό που μιλούσα στο τηλέφωνο, με συμβούλεψε και ενώ εκείνη περίμενε στο τηλέφωνο να ρωτήσω τους αστυνομικούς για ποιο λόγο
με προσαγάγουν. Τότε ο αστυνομικός που με έβρισε και με κακοποίησε λεκτικά νωρίτερα, μου απάντησε “τον λόγο θα τον μάθεις στο τμήμα”. Φώναξαν
περιπολικό και οδηγήθηκα στις 23:55 μμ στο αστυνομικό τμήμα Άνω Πατησίων. Μπαίνοντας στο περιπολικό ο αστυνομικός που νωρίτερα με κακοποιούσε λεκτικά,
μου έπιασε τη ρόγα στο στήθος και μου είπε θίγοντας και πάλι την αξιοπρέπεια μου “α είναι αληθινό” και γελούσε. Φτάνοντας ζήτησα να δω τον αξιωματικό
υπηρεσίας. Περίμενα περίπου μια ώρα έξω από το γραφείο του, μέχρι που ήρθε μια γυναίκα , μπήκε στο γραφείο του και αμέσως με φώναξαν. Ρώτησα να μάθω
ποια ήταν η κυρία και μου είπε ότι ειδοποιήθηκε μετά από την κλήση που έκανα στο 100, είναι ‘επιμελήτρια’ και βρίσκεται εκεί για να με βοηθήσει. Της
εξήγησα το συμβάν, την ενημέρωσα ότι γνωρίζω πως είμαι θύμα ρατσιστικής αυθαιρεσίας και ότι θέλω να υποβάλω μήνυση στον αστυνομικό για ρατσιστική
συμπεριφορά, παράβαση καθήκοντος , έμπρακτη απρόκλητη εξύβριση και δημόσια υποκίνηση διακρίσεων εις βάρος μου και αυθαίρετη προσαγωγή, όλα με κίνητρο
την ταυτότητα του φύλου μου. Η επιμελήτρια μου είπε να μην προχωρήσω σε μήνυση καθώς δεν θα καταφέρω κάτι, μάλιστα το αντίθετο να προκαλέσω την οργή
του αστυνομικού και να με μηνύσει και εκείνος . Την ρώτησα τον λόγο που θα με μηνύσει ο αστυνομικός και μου είπε για παρεμπόδιση έρευνας και το ότι
αισθάνθηκε να τον απειλώ .Της απάντησα πως γνωρίζω τους ιδιοκτήτες του καταστήματος και ότι το μαγαζί έχει κάμερες , οπότε μπορεί να αποδειχτεί αν
παρεμπόδισα την έρευνα αστυνομικών ή συνεργάστηκα κανονικά , όπως ισχυρίζομαι εγώ. Όσο για την απειλή , το μόνο που του είπα είναι ότι θα καταγγείλω
το συμβάν αρμοδίως και μετά κάλεσα 100.Επιπλέον της είπα πως δεν είμαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας και ότι επιθυμώ να έχω ισότιμη αντιμετώπιση από
δημοσίους υπαλλήλους. Αξίζει να σημειωθεί πως ενώ υπέβαλα κανονικά τη μήνυση, κρατήθηκα στο τμήμα μέχρι τις 6:30 πμ. Ο σύντροφος μου μαζί με τον
αδερφό του ήρθαν στο τμήμα για να με δουν, αλλά δεν τους επέτρεψαν, τους έδιωξαν».

Σχετικά με τα γεγονότα καταστολής και τις εκκενώσεις

Είναι η αστυνομοκρατία και η καταστολή η νέα μας πραγματικότητα;

Με βάση τα γεγονότα που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα, μάλλον είναι. Έχουμε ήδη μιλήσει για την θέση μας απέναντι στις εκκενώσεις καταλήψεων και κοινωνικών χώρων. Το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη για εκκένωση όλων των κατειλημμένων χώρων και η δεσμεύσεις Μητσοτάκη για «ρύθμιση» των διαδηλώσεων δείχνουν πως το αυταρχικό κράτος δεν σταματάει εκεί. Πλέον απειλείται η ίδια η ύπαρξη μας στον δρόμο. Οι μπάτσοι όχι μόνο δεν μας εμπνέουν ασφάλεια, αλλά αναπαράγουν αυτό ακριβώς που μας απειλεί περισσότερο, την στερεότυπη πατριαρχική εικόνα του σκληρού μασίφ αρσενικού που θεωρεί πως τα σώματα μας του ανήκουν. Οι καταγγελίες από αδέρφια μας για χυδαίες συμπεριφορές, παρενοχλήσεις και ατάκες του στιλ «Έτσι γαμάνε οι χακί», «Φάπα και πούτσα στα Εξάρχεια», δεν μας εκπλήσσουν, μας οργίζουν όμως. Η ωμή βία που συνοδεύει την ρητορική αυτή, τα ανοιγμένα κεφάλια, τα ματωμένα πεζοδρόμια, η φίμωση φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων, ο ακραίος εξευτελισμός με στόχο την σεξιστική υποτίμηση κάθε ατόμου, κάνει την πραγματικότητα αυτή ακόμα χειρότερη. Δεν θεωρούμε υπερβολικές τις φωνές που συγκρίνουν τις πρακτικές της συντηρητικής δεξιάς κυβέρνησης με αυτές της χούντας, ειδικά με όσα συνέβησαν τις μέρες πριν το πολυτεχνείο στην ΑΣΟΕΕ. Και φυσικά η καταστολή διεισδύει στην καθημερινότητα μας και με πιο έμμεσους τρόπους, μέσα από τις ανεκδιήγητες προτάσεις νομοθετικών ρυθμίσεων για την μουσική, την βλασφημία, την σίτιση αδέσποτων ζώων, οδηγώντας μας όλο και πιο εντατικά στον δρόμο της δολοφονικής κανονικότητας.

Είναι όμως όντως νέα αυτή η πραγματικότητα;

Για όσα προλάβαμε να ζήσουμε τις υπέροχες μέρες της κυβέρνησης Σαμαρά, ξέρουμε πως η βίαιη και ξεδιάντροπη καταστολή δεν είναι καινοτόμα επιχειρηματικότητα του Μητσοτάκη ή του Χρυσοχοΐδη. Η τετραετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδρασε καταλυτικά στο να θολώσει τις μνήμες μας, να «μετριάσει» την εξουσιαστική φύση του κράτους και να ρίξει τους τόνους του κινήματος. Παράλληλα φυσικά συνέχισε την δουλεία της, με μουλωχτές μεθόδους καταστολής και εκκενώσεις καταλήψεων, που συνοδεύονταν από μια μετριοπαθή κοινωνική πολιτική. Και μάλλον κατάφερε πολύ καλά τον στόχο της. Αποδυνάμωσε το κίνημα και έστρωσε το έδαφος για τους νεοφασίστες της ΝΔ να επαναφέρουν το δόγμα Νόμος και Τάξη, που εν τέλη ποτέ δεν έφυγε. Με προφάσεις για αόρατους εχθρούς, μια γενικευμένη ανομία (όχι την δική τους αυθαιρεσία όμως), τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών (όχι των κουμπάρων με τα καράβια όμως), χτυπάνε αυτό που φοβούνται περισσότερο, την ελευθερία, την ανυπακοή και την αμφισβήτηση του συστήματος.

Ποια είναι λοιπόν η θέση μας απέναντι στην καταστολή;

Σε μια πρόσφατη συζήτηση μας, μιλήσαμε για το πως ο δυναμισμός προβάλλεται συνήθως με πολύ αρρενωπά χαρακτηριστικά. Καλούμαστε συνεχώς να είμαστε σκληρά, αναίσθητα και γενναία, χαρακτηριστικά που η πατριαρχία έχει φέρει στο προσκήνιο ως μοναδικές άμυνες απέναντι στην συστημική καταπίεση. Αν δεν είσαι «αντράκι», αξίζεις να είσαι θύμα, γιατί δεν «πάλεψες». Κόντρα σε όλα αυτά, εμείς προτείνουμε τη συλλογική δράση, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον για τα αδέρφια μας ως μεθόδους πάλης απέναντι σε ένα σύστημα που μας θέλει απομονωμένα και αδιάφορα. Μόνο μαζί μπορούμε να αμυνθούμε στην συνολική επίθεση που δεχόμαστε και να αντεπιτεθούμε προς την απελευθέρωση των σωμάτων και των μυαλών μας.

Καλούμε σε στήριξη των κατειλημμένων χώρων και του δικαιώματος μας να είμαστε στον δρόμο.

Όλ@ στην Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Πέμπτη 5/12 και στις πορείες μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου Παρασκευή 6/12.

Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Συλλογικότητα RADical Pride