trigger warning: βιασμός, victim blaming
Όταν μάθαμε για τον ομαδικό βιασμό μαθήτριας από νεαρούς (κάποιοι μάλιστα συμμαθητές της) στην Περαία Θεσσαλονίκης, σφίχτηκε μέσα μας ακόμα περισσότερο ο κόμπος που η πατριαρχία προ πολλού έδεσε στα στομάχια μας. Ακούσαμε άτομα, από τον κύκλο των βιαστών και όχι μόνο, να τους ξεπλένουν, ξερνώντας μισογυνισμό : εκείνη «το απολάμβανε», «είχε δώσει δικαιώματα», πως «ήθελε», αλλά για να μη χαρακτηριστεί αρνητικά από τη μικρή κοινωνία, τους κατηγόρησε μετέπειτα για βιασμό. Ακούσαμε, ακόμα, να αναρωτιούνται τι γύρευε μία κοπέλα τέτοια ώρα σε ένα τέτοιο μέρος μαζί με τόσα αγόρια. Ακούσαμε μάλιστα από τον αδερφό ενός εκ των βιαστών, ότι ο αδελφός του είναι καλό παιδί, καλός μαθητής και πρότυπο για τα υπόλοιπα παιδιά.
Αναρωτηθήκαμε πόσες φορές ακόμα οι λέξεις αυτές θα μπούνε στα αυτιά μας και θα τα τρυπήσουν. Περισσότερο δε, πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε αυτόν τον κόσμο; Τον κόσμο όπου θηλυκότητες κακοποιούνται και βιάζονται και στη χειρότερη θα φταίνε – στην καλύτερη, οι βιαστές θα πηγαίνουν για αναμόρφωση και «συγγνώμη». Αν αυτό είναι το καλύτερο ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε.
Κάθε φορά που τα ΜΜΕ αναπαράγουν τις ιστορίες πατριαρχικής κακοποίησης σαν καλομονταρισμένες ταινίες για τον κόσμο που είναι εθισμένος σε «σκοτεινά μεμονωμένα» περιστατικά, εμείς κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας. Γιατί οι ζωές δεν είναι ταινία, ο πόνος των επιζησασών δεν είναι νούμερα για τηλεθέαση προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. Δε θέλουμε να συγκινούμαστε από τον πόνο και τη θλίψη, θέλουμε να σταματήσει η καταπίεση. Στρέφουμε το βλέμμα γύρω μας, εξοπλιζόμαστε με φροντιστικότητα κι έχουμε βίαιες διαθέσεις ενάντια στην πατριαρχία.
Έτσι, βγήκαμε στους δρόμους της Περαίας να αφήσουμε το ελάχιστο από το μένος μας και να αναδείξουμε με τον πιο απλό τρόπο την αλληλεγγύη μας: κρεμάσαμε πανό, αφήσαμε μερικά συνθήματα σε τοίχους και πετάξαμε τρικάκια . Όλα αυτά που γράφουν τα συνθήματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, όμως δεν είναι. Έτσι εμείς θα συνεχίσουμε να τα φωνάζουμε μέχρι να είναι. Η αλληλεγγύη μας δε σβήνει ποτέ. Είμαστε το ένα δίπλα στην άλλη.
ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΕΓΩ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ / ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ / 2 ΜΕΤΡΑ ΓΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ / ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ / ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΦΟΥΣΤΙΤΣΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΤΣΙΛΑ ΣΟΥ ΒΑΘΙΑ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ / γεμάτα στΟΡΓΗ / ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΒΙΑΣΤΕΣ / ΟΧΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΧΙ / ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ. ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΟΙ (Υ)ΙΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ / ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
