Τις τελευταίες ώρες εξελίσσεται μπροστά μας μια τρομακτική, δυστοπική εικόνα, καθώς ο απεργός πείνας και δίψας Δ. Κουφοντίνας πεθαίνει, την ώρα που η κοινωνία σωπαίνει ή και χαίρεται. Ταυτόχρονα, βλέπουμε το ψέμα της αστικής δικαιοσύνης και του ευνομούμενου Ευρωπαϊκού κράτους να καταρρέει σαν μια γυάλινη βιτρίνα, πίσω από την οποία φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας, αλλά και της εκδικητικής κοινωνίας.
Παρακολουθούμε τον δίκαιο αγώνα του Δ. Κουφοντίνα για να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως μάλιστα προβλέπει ο σχετικός νόμος, την ώρα που οι «νομιμόφρονες» της κυβέρνησης αρνούνται και παρανομούν. Βλέπουμε την ψευδεπίγραφη υπόσχεση του νόμου που υποτίθεται ότι είναι ίσος για όλ@ να γκρεμίζεται.
Παρακολουθούμε έναν άνθρωπο, που διεκδικει το νόμιμο δικαίωμά του και δεν έχει τραφεί για 50 πλέον μέρες, να λοιδορείται, να χλευάζεται και να γίνεται στόχος μίσους, τόσο από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ-υποχείρια της, όσο και από τους μικροαστούς Έλληνες στα social media. Άραγε όλοι αυτοί γνωρίζουν τι σημαίνει να ρισκάρεις την σωματική σου ακεραιότητα διεκδικώντας την αξιοπρέπειά σου;
Παρακολουθούμε καθώς η φαμίλια της κυβέρνησης συμπεριφέρεται εκδικητικά, σαν θυμωμένοι συγγενείς, δολοφονώντας το Δ. Κουφοντίνα. Και φυσικά, η στάση αυτή της κυβέρνησης δεν μας εκπλήσσει, αφού γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο ρόλος της εξουσίας στη διαχείριση του καταπιεστικού κρατικού μηχανισμού.
Μιλάμε με πίκρα, καθώς ο επικείμενος θάνατος του Δ. Κουφοντίνα μας θυμίζει την αδικία μέσα στην οποία ζούμε και αποκαλύπτει αδιαμφισβήτητα την σαπίλα της αστικής δημοκρατίας.