Στις 21 Σεπτέμβρη 2018, η αδερφή μας, Ζαckie Oh, δολοφονείται από μπάτσους και αφεντικά. Εκείνη τη μέρα, σύμφωνα με τα βίντεο και τις μαρτυρίες που περιγράφουν τα γεγονότα που συνέβησαν, ξέρουμε πως:
Προσοχή: ακολουθεί περιγραφή σκηνών έντονης βίας από τη δολοφονία τ@ Ζακ Κωστόπουλου- Zackie- Oh.
Ο Ζακ προσπαθεί να μπει σε ζαχαροπλαστείο της περιοχής και εμποδίζεται από τρεις τύπους, μεταξύ των οποίων ένας με κίτρινη μπλούζα. Στη συνέχεια αποχωρεί και κατευθύνεται προς ένα κοσμηματοπωλείο, ενώ εκείνοι τον ακολουθούν.
Το επόμενο δημοσιοποιημένο στιγμιότυπο βρίσκει το Ζακ εγκλωβισμένο μέσα στο κοσμηματοπωλείο, επιχειρώντας να σπάσει με πυροσβεστήρα την πόρτα, στην προσπάθεια του να βγει, χωρίς όμως επιτυχία. Σχεδόν ταυτόχρονα ο κοσμηματοπώλης, βρισκόμενος απ’ έξω, σπάει τη τζαμαρία, ρίχνοντας προς το Ζακ ένα αντικείμενο, το οποίο τον τραυματίζει στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Προσπαθώντας να ξεφύγει από αυτήν την επίθεση, ο Ζακ πλησιάζει το κάτω μέρος της τζαμαρίας, το οποίο με μίσος κλωτσούν και σπάζουν ο κοσμηματοπώλης και άλλος ένας νοικοκυραίος, ο μεσίτης. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει το πρώτο λιντσάρισμά του. Συνεχίζουν να κλωτσούν τόσο αυτόν, όσο και τη σπασμένη τζαμαρία. Μόλις συρθεί από τη σπασμένη βιτρίνα, ο κοσμηματοπώλης του πατάει το κεφάλι. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι περαστικοί απλώς κοιτούν.
Μετά από 2,5 λεπτά φτάνουν οι μπάτσοι και οι τραυματιοφορείς. Ένας διασώστης πλησιάζει το Ζακ ο οποίος σωριασμένος δέχεται κάποιες από τις πρώτες βοήθειες. Καθώς συμβαίνει αυτό, σηκώνεται και προσπαθεί να ξεφύγει, κρατώντας κομμάτι της σπασμένης τζαμαρίας. Δε φτάνει πολύ μακριά, πέφτει πάνω σε τραπέζια και έπειτα στο έδαφος, λόγω των τραυμάτων του και χτυπήματος από γκλομπ. Και όλα αυτά παρουσία του τύπου με κίτρινη μπλούζα που μιλά στο τηλέφωνο και περιγράφει το περιστατικό σε κάποιον.
Τότε οι 9 μπάτσοι τον χειροπεδούν κλωτσώντας τον, ενώ αυτός είναι αιμόφυρτος και ακίνητος στο έδαφος. Του έδωσαν, δηλαδή, τη χαριστική βολή. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, Δημοσθένη Πάκο, οι εν λόγω αστυνομικοί έκαναν “άριστα τη δουλειά τους” και “ασκήσαν την απολύτως απαραίτητη βία” γιατί “αυτή είναι η πρακτική, και σ’ όποιον αρέσει”. Ο άντρας με τα κίτρινα φαίνεται να τους κρατά το γκλομπ και ένας από τους μπάτσους κρατά ένα μαχαίρι, χωρίς γάντια, το οποίο εμφανίζεται πρώτη φορά στα βίντεο.
Τέλος, αφού τοποθετηθεί στο φορείο και έπειτα στο ασθενοφόρο, δεμένος, ο Ζακ ξεψυχά, υποκύπτοντας στα τραύματα.
ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ – Η ΖΑΚΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ!
Από την ίδια μέρα κιόλας αρχίζει και η δεύτερη δολοφονία της. Τα ΜΜΕ δεν καθυστέρησαν καθόλου να ξεπλύνουν μπάτσους και νοικοκυραίους, διαδίδοντας, ως συνήθως, ένα ψευδές αφήγημα:
“Επίδοξος ληστής αυτοτραυματίστηκε και έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να βγει από κοσμηματοπωλείο το οποίο λήστευε.”
“Η αστυνομία συνέλαβε τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου της οδού Γλάδστωνος, μετά το θάνατο του επίδοξου ληστή του.”
“Έντιμος. Καλός πατέρας. Υπέροχος σύζυγος. Και καλός παππούς! Λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπο να κυνηγήσουν;”
“Πασίγνωστος οροθετικός ομοφυλόφιλος ο ληστής στην Ομόνοια!”
“Ακτιβιστής και Drag Queen o ληστής του κοσμηματοπωλείου”
“Σύμφωνα με την αστυνομία ήταν τοξικομανής”
“ Αλλόφρων επίδοξος ληστής”
“Επίδοξος ληστής”
“Επίδοξος ληστής”
…
Το αφήγημα αυτό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του μέσου, φιλήσυχου πολίτη-προστάτη της ατομικής ιδιοκτησίας, ιδίως από “αποκλίνοντα” και “έκφυλα” στοιχεία της κοινωνίας, δεν άργησε να επικρατήσει. Οι ταυτότητες της Zackie σε συνδυασμό με το αφήγημα της ληστείας, χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τη δολοφονία της.
Κι αν ήταν κάποια επίδοξη λήστρια ή/και χρήστρια, δικαιολογείται η δολοφονία χάριν της ιδιοκτησίας του Έντιμου Οικογενειάρχη;
Ξερνάμε στη σκέψη πως για την “κοινή γνώμη” η απάντηση είναι ναι.
ΦΙΛΗΣΥΧΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ TV,
THN ΑΔΕΡΦΗ ΜΑΣ ZACKIE ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΜΑΖΙ
Τους επόμενους μήνες το αφήγημα αρχίζει σιγά σιγά να γκρεμίζεται:
Οι ιατροδικαστικές εξετάσεις, και τις δύο φορές (μετά από αίτημα των κατηγορουμένων για επανεξέταση) έδειξαν ότι ο Ζακ πέθανε από τα τραύματά του και ότι δεν ήταν υπό την επήρεια κάποιας ουσίας. Δακτυλικά αποτυπώματά του δεν βρέθηκαν ούτε σε συρτάρια και την ταμειακή του καταστήματος (αντίθετα με τα λεγόμενα των κατηγορουμένων), ούτε πάνω στο μαχαίρι που αναφέρθηκε νωρίτερα.
Ωστόσο, οι μπάτσοι και οι δικαστικοί θυμούνται πολύ καλά ποια είναι η δουλειά τους.
Η αστυνομία, από την αρχή, είναι απρόθυμη να διερευνήσει και να προσκομίσει το αποδεικτικό υλικό που υπάρχει για σχηματισμό δικογραφίας. Πολλά από τα βίντεο μαρτύρων δεν συμπεριλαμβάνονται στην δικογραφία, ενώ κυκλοφορούν στα ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή τίθεται η ερώτηση από τους συνηγόρους της οικογένειας του Ζακ “Ποιος είναι ο άντρας με το κίτρινο μπλουζάκι;”, όμως η αστυνομία απαντά πως είναι αδύνατον να ταυτοποιηθεί, παρόλο που εμφανίζεται σε πολλά βίντεο. Η έρευνα της αστυνομίας και του ανακριτή προχωρά με κέντρο βάρους την υποτιθέμενη ληστεία και όχι τη δολοφονία.
Αυτά εξακολουθούν να συμβαίνουν μέχρι να δημοσιευθεί το βίντεο της ερευνητικής ομάδας Forensic Architecture με τίτλο «Ο βίαιος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου» (Μάρτιος-Απρίλιος 2019). Τα κρίσιμα αυτά στοιχεία συμπεριλαμβάνονται τελευταία στιγμή στη δικογραφία, που ήταν έτοιμη να κλείσει.
Τότε μόνο ταυτοποιείται επιτέλους ο άντρας με τα κίτρινα, ο οποίος όμως δεν εντοπίζεται. Στις 12 Απριλίου 2019 προσέρχεται μόνος του να καταθέσει, χωρίς να τον βρει ακόμα η αστυνομία, “με καθοδήγηση από φίλο αστυνομικό” όπως αναφέρει ο ίδιος, ΜΗ ΕΙΡΩΝΙΚΑ. Και ουσιαστικά ξεπλένει τους “συναδέλφους του φίλου του”, λέγοντας εξόφθαλμα ψεύδη στην κατάθεσή του, που εντοπίζονται ξεκάθαρα χάρη στα βίντεο.
Τι ωραίο να έχεις να φίλους που τους κρατάς το γκλομπ όσο δολοφονούν!
Τι ωραίο να έχεις να φίλους που δεν μπορούν να σε εντοπίσουν, αλλά σε καθοδηγούν να πας και για μια καταθεσούλα κάπου – κάπου!
Τι ωραίο να έχεις να φίλους που γουστάρουν την ψευδή κατάθεσή σου!
Παράλληλα, τον πρώτο χρόνο, ο μεσίτης-συνεργός του κοσμηματοπώλη χλευάζει το νεκρό μέσω κοινωνικών δικτύων ελεύθερα, ξερνώντας αδιάκοπα το φασιστικό του οχετό υπό το, επιβεβαιωμένα δικό του, ψευδώνυμο “Snake”. Στις 23 Δεκεμβρίου 2019, μάλιστα, επιτίθεται σωματικά σε δημοσιογράφο που αφαιρούσε φασιστικό αυτοκόλλητο από το σημείο της δολοφονίας. Σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερα, χωρίς περιοριστικούς όρους, όπως και ο κοσμηματοπώλης. Και αυτό, ακόμη και αν ήδη από το Δεκέμβρη του 2018 και το Φεβρουάριο του 2019, η οικογένεια προχώρησε σε μηνύσεις και σε αίτημα για αναβάθμιση των κατηγοριών από πρόκληση θανατηφόρου σωματικής βλάβης σε ανθρωποκτονία από πρόθεση με πιθανό δόλο.
Τον Ιούλιο του 2020, η εισαγγελέας απέρριψε τη μήνυση της οικογένειας του Ζακ για ανθρωποκτονία κατά του συνόλου των αστυνομικών, όσο και τη μήνυση κατά του διασώστη του ΕΚΑΒ για το αδίκημα της θανατηφόρας έκθεσης. Επίσης, είχε ήδη απορριφθεί η αίτηση αναβάθμισης των κατηγοριών που απαγγέλλονται στον κοσμηματοπώλη και το μεσίτη.
Έτσι, στις 21 Οκτωβρίου 2020, θα κάτσουν στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας μόνο οι τέσσερις από τους εννιά αστυνομικούς (όσοι δηλαδή κατηγορούνται για το αδίκημα της θανατηφόρου σωματικής βλάβης), καθώς και ο κοσμηματοπώλης με το μεσίτη. Οι δύο τελευταίοι θα δικαστούν και αυτοί για την κατηγορία της πρόκλησης θανατηφόρου σωματικής βλάβης.
Όσο για τους μπάτσους, η πρώτη Ένορκη Διοικητική Εξέταση, το Δεκέμβρη του 2018 προτείνει απόταξη για 4 εξ αυτών και αργία με ενδεχόμενη απόλυση για άλλους 4. Κάτι που όμως δεν πραγματοποιείται ποτέ και 2 χρόνια μετά ακόμα εκκρεμεί η πειθαρχική διαδικασία, μετά από συνεχόμενες αναβολές και παραιτήσεις των επικεφαλής της έρευνας.
Τι ωραίο να είσαι μπάτσος και να έχεις δικηγόρο το Θάνο Πλεύρη, νυν βουλευτή της ΝΔ!
Οι μπάτσοι λοιπόν δεν έχουν καμία πειθαρχική δίωξη, είναι ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους και ασκούν κανονικά την ντροπή τους – γιατί η ντροπή δεν είναι δουλειά – ήδη από τον Δεκέμβριο του 2018.
Η διαπλοκή Αστυνομικού Κρατους – ΜΜΕ – Δικαιοσύνης – Παρακράτους και Φασιστών αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μας. Στο όνομα της ιδιοκτησίας, της κανονικότητας, της νοικοκυροσύνης, της πατριαρχίας. Για να εξαφανίσει κάθε Zackie. Χωρίς να ντρέπεται. Χωρίς προσχήματα.
ΜΠΑΤΣΟΙ, TV, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ, ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ
Οι πρώτες ώρες και μέρες από τη δολοφονία της Zackie μας έφεραν αντιμέτωπ@ με τρεις όψεις της κοινωνίας που ζούμε: ομοφοβία – τρανσφοβία – τοξικοφοβία. Οι τρεις αυτές λέξεις έχουν διαφορετικές σημασίες, αφετηρίες και προεκτάσεις. Η Zackie δικάστηκε ξανά μετά θάνατον για τη σεξουαλικότητά της, την εμφάνισή της, τη συμπεριφορά της και πάει λέγοντας. Στο πρόσωπο του Ζακ, μπάτσοι και νοικοκυραίοι είδαν το «πρεζάκι» και το «κλεφτράκι» που τόσο φοβούνται και του οποίου η ζωή για όλους αυτούς έχει μικρότερη αξία από την ιδιοκτησία τους. Ο Ζακ δεν μπήκε για να κλέψει, ούτε ήταν υπό την επήρεια κάποιας ουσίας. Αλλά για εμάς δε θα είχε καμία σημασία αν όλα αυτά ίσχυαν. Γιατί οι ζωές και τα σώματα μας έχουν αξία και κανείς δε δικαιούται να αμφιβάλλει για αυτό, ούτε οι ίδιοι οι δολοφόνοι, ούτε ο ΣΚΑΪ και τα υπόλοιπα ΜΜΕ που με τα «γκάλοπ» τους μας έκαναν πραγματικά να αναρωτηθούμε πόσο πιο αισχρά θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη δολοφονία της αδερφής μας. Οι τρεις αυτές λέξεις διαφέρουν, αλλά όλες συνοδεύονται από την ίδια βία, την περιθωριοποίηση, το στιγματισμό και το μίσος. Τα τρανς, λοατκια+ άτομα, @ χρήστ@, @ φτωχ@, τα οροθετικά και περιθωριοποιημένα βιώνουμε την ίδια αντιμετώπιση από τους «φιλήσυχους πολίτες» και το σύστημα και ξέρουμε να αναγνωρίζουμε το ένα το άλλο. Και η Ζackie ήταν μία από μας.
ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ, ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ
ΕΊΜΑΣΤΕ ΠΕΡΉΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Ωστόσο, δεν περιμένουμε την δικαίωση για όλα αυτά να έρθει από ένα αστικό δικαστήριο. Το δικαστικό σύστημα είναι κομμάτι του κατεστημένου που δολοφόνησε την Ζακι. Οι δικαστικοί, σαν μέλη της «κανονικής κοινωνίας», είναι φυσικό να προκαταβάλλονται απέναντι σε εμάς τα μη κανονικά και ανώμαλα. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που είδαμε δολοφόνους, βιαστές διεφθαρμένους πολιτικούς και μισαλλόδοξους ιερείς να αθωώνονται, όταν οι αδερφές μας που αμύνθηκαν απέναντι στην πατριαρχική βία κλείνονται σε κελιά. Η αιματοβαμμένη ιδιοκτησία, ιερό αγαθό της καπιταλιστικής κοινωνίας, προστατεύεται με ευλάβεια από την δικαιοσύνη των αστών, πολλές φορές σε βάρος της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Ο ρόλος του δικαστικού συστήματος είναι να αποδεικνύει πως το κράτος μπορεί να παράσχει ασφάλεια, και να τιμωρεί, όταν αυτή η αστική ασφάλεια απειλείται. Πρόκειται όμως για μια ψευδεπίγραφη δικαιοσύνη, κομμένη και ραμμένη για λίγους, προνομιούχους, που μπορεί να εθελοτυφλεί όταν η δική μας ασφάλεια και ακεραιότητα βάλλεται.
Η πρόσφατη νίκη απέναντι στην Χρυσή Αυγή μπορεί να ήρθε μέσα από ένα δικαστήριο, αλλά δεν είναι νίκη της αστικής δικαιοσύνης, ούτε των αστικών κομμάτων που προσπαθούν να την καπηλευτούν. Πρόκειται για μια νίκη δική μας, του κινήματος, των ανθρώπων που όλα αυτά τα χρόνια χτυπούσαν το φασισμό στον δρόμο, σε κάθε έκφραση του. Με την παρουσία μας στον δρόμο, η κοινωνία αναγκάζεται να δει τι συμβαίνει πέρα από τα προνόμια της. Το κίνημα δίνει τον παλμό για την κοινωνική εξέλιξη, την αλληλεγγύη και την ελευθερία, πιέζοντας τους δικαστικούς να δουν πέρα από τις λέξεις των νόμων, τι συμβαίνει στις ζωές μας. Και φυσικά μερικές αποφάσεις στη σωστή κατεύθυνση δεν πρόκειται να μας ναρκώσουν. Άλλωστε, καμία δικαστική ετυμηγορία δεν θα φέρει πίσω τις νεκρές μας. Είναι όμως η μόνη οδός που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να βρούμε έστω ένα μερίδιο δικαίωσης, παράλληλα με τα δικά μας εργαλεία, τις παρεμβάσεις, τις πορείες, τον αγώνα ενάντια στο κράτος και την πατριαρχία.
Γι’αυτό είμαστε και σήμερα εδώ. Γιατί η Ζακι ήταν μια από εμάς.
Ήταν ανώμαλη, ήταν αδερφή, ήταν αντιφασιστρια, ήταν τραβεστί, ήταν οροθετική, ήταν τσούλα…
Ήταν.
Και στην θέση της θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από εμάς.