Ενημερωθήκαμε από συστημικά Media πως το μεσημέρι της Παρασκευής “οπλισμένος” ”τοξικομανής” επιτέθηκε σε κοσμηματοπωλείο της Ομόνοιας, με σκοπό να το ληστέψει. Η πόρτα ασφαλείας όμως τον έκλεισε μέσα. Στην προσπάθεια του να ξεφύγει έσπασε μια τζαμαρία με πυροσβεστήρα και ”τραυματίστηκε από τα θραύσματα γυαλιού μέχρι θανάτου”.
Για όσες/όσους/όσα από εμάς είδαν, με μεγάλη δυσκολία, τα βίντεο, η πραγματικότητα ήταν αρκετά διαφορετική. Είδαμε ένα άτομο αδύναμο, να δέχεται κλωτσιές στο κεφάλι , πριν ακόμα προλάβει να βγει από την τζαμαρία. Είδαμε την λυσσαλέα επίθεση των νοικοκυραίων μικροαστών απέναντι στον προφανή εγκληματία. Είδαμε 8 (!) μπάτσους της ΔΙΑΣ να προσπαθούν να συλλάβουν έναν άνθρωπο ήδη ημιθανή. Είδαμε για άλλη μια φορά το τέρας του κοινωνικού κανιβαλισμού στα social media να παίρνει φωτιά, με πολλά σχόλια να δίνουν συμπαράσταση στον κοσμηματοπώλη και να εκφράζουν την ευφορία που προκάλεσε η δολοφονία του “ληστή”.
Παράλληλα όμως, είδαμε τον δικό μας Zak, την δική μας Zackie Oh, την ακτιβίστρια, την οροθετική, την αδερφή, την τσούλα, την Πρώτη κυρία του ελληνικού Drag, δολοφονημένη. Όχι απλά από έναν κοσμηματοπώλη ή ένα διψασμένο για αίμα και “ηθική δικαίωση” πλήθος, αλλά από μια βαθιά δυσανεκτική κοινωνία, αδύναμη να κατανοήσει τις πολλαπλές καταπιέσεις στις ζωές των ατόμων γύρω της. Μια κοινωνία που επιβεβαιώνοντας τους χειρότερους φόβους μας, προβάλλει την φασιστικοποίηση της καθημερινά και εντατικά. Μια κοινωνία που, αντί να προσεγγίσει και να βοηθήσει, προτιμά να φοβάται και να μισεί μέχρι θανάτου. Μια κοινωνία που, όπως μας έχει συνηθίσει, έδειξε το σκληρότερο πρόσωπό της σε έναν αδύναμο άνθρωπο και σφύριζε αδιάφορα στα εγκλήματα των μεγαλοαστών και της Χρυσής Αυγής. Ή, όπως ορθά το περιγράφει ένα λαϊκό σύνθημα «Στα αφεντικά μαλάκας και στους αδύναμους τζάμπα μάγκας».
Καταγγέλλουμε, λοιπόν, μαζί με εκατοντάδες φίλους και συναγωνιστές, δικούς του και δικούς μας, ως δολοφονία το λιντσάρισμα που δέχτηκε ο Ζακ. Καταδικάζουμε απερίφραστα το λεκτικό και διαδικτυακό λιντσάρισμα που υπέστη, ακόμα και μετά τον θάνατο του, από τους κοινωνικούς κανίβαλους της κανονικότητας. Αισθανόμαστε οργή και θλίψη και στέλνουμε την συμπαράσταση μας σε φίλους και στους συγγενείς του.
Θυμίζουμε κλείνοντας πως εχθροί μας δεν είναι οι οροθετικές και οι ομοφυλόφιλοι, ούτε οι τοξικοεξαρτημένες και οι άστεγοι. Μαζί τους πολεμούμε ταξικά ενάντια σε κάθε μορφή κανονικότητας και νόρμας που επιβάλλουν το αστικό κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία.
Καλούμε σε συνεχή αγώνα και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που οργανώνονται σε όλη τη χώρα τις επόμενες μέρες.
ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ